Στην παραδοσιακή αντίληψη, οι ηλικιωμένοι συχνά χαρακτηρίζονται ως "καλοσυνάτοι" και "απλοί", σαν να είναι η "ομορφιά" και η "κομψότητα" αποκλειστικά προνόμια των νέων. Ωστόσο, όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι αποδεικνύουν με τις πράξεις τους ότι η προσοχή στην εξωτερική εμφάνιση δεν είναι επιφανειακή, αλλά εκφράζει την αγάπη και τον σεβασμό για τη ζωή. Αυτή η θετική στάση απέναντι στη ζωή συνδέεται συχνά με την υγεία και τη μακροχρόνια ζωή.


Η Γιαν Γιόυ Γιούν, αυτή η θρυλική γυναίκα που έζησε μέχρι τα 112 της χρόνια, πέρασε μια ζωή γεμάτη από πολέμους, διπλωματικές αναταραχές και οικογενειακές ανατροπές, αλλά πάντα παρουσίαζε μια κομψή στάση. Ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία, επιμένει να μακιγιάρεται καθημερινά, να φοράει κινεζικά παραδοσιακά φορέματα και να ψεκάζεται με άρωμα, ακόμα και να φοράει παντόφλες με τακούνι, γιατί "το να περπατάς ξυπόλητος μπορεί να σε ρίξει". Δηλώνει: "Τρώω ό,τι θέλω, το λίπος και τα γλυκά με κάνουν ευτυχισμένη." Αυτή η επιμονή στην ομορφιά και η ανοιχτότητα στη ζωή είναι ένα από τα μυστικά της μακροχρόνιας ζωής της. Τονίζει: "Δεν κολλάω στο παρελθόν, πάντα κοιτάω μπροστά."
Η εμπειρία της Γιαν Γιόυ Γιούν αποκαλύπτει την βαθιά επίδραση της εξωτερικής εμφάνισης στην ψυχική υγεία. Κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Μανίλας, όταν ο σύζυγός της σκοτώθηκε και η ζωή της ήταν δύσκολη, αυτή καθοδήγησε άλλες συζύγους διπλωματών να καλλιεργούν λαχανικά και να εκτρέφουν χοίρους, χρησιμοποιώντας τη μουσική του πιάνου για να παρηγορήσουν τους άλλους και επιμένοντας να διατηρεί την εμφάνισή της. Αυτή η "αίσθηση τελετής" όχι μόνο διατήρησε την αξιοπρέπεια, αλλά έγινε και πηγή πνευματικής δύναμης για να ξεπεράσει τις δυσκολίες.


Ο ηλικιωμένος Λου Γιουν Τσιάο από την Τσανγκσά της Χουνάν ερμηνεύει τη σημασία της κομψής ζωής με έναν άλλο τρόπο. Στα 96 του, ντύνεται καθημερινά με κοστούμι, καπέλο και λευκά γάντια, με την ντουλάπα του γεμάτη προσεκτικά επιλεγμένα ρούχα. Πιστεύει ότι η προσοχή στην εμφάνιση είναι "αγάπη για τη ζωή", και το μυστικό της μακροχρόνιας ζωής του είναι αυτή η στάση "να μην συμβιβάζεται λόγω ηλικίας". Ο Λου Γιουν Τσιάο συμμετέχει επίσης στην κοινότητα δημιουργώντας ποιήματα, συνδυάζοντας την εμφάνιση με την κοινωνικοποίηση, δημιουργώντας έναν θετικό κύκλο.



 
Η έρευνα δείχνει ότι οι κοινωνικά ενεργοί ηλικιωμένοι έχουν χαμηλότερο ποσοστό θνησιμότητας. Η προσοχή στην εμφάνιση δεν είναι μόνο αυτοϊκανοποίηση, αλλά και "διαβατήριο" για την ένταξη στην κοινωνία.


Στα τελευταία χρόνια της, η Γιαν Γιόυ Γιούν μετέτρεψε το σπίτι της σε κοινωνικό κέντρο, διοργανώνοντας συχνά συγκεντρώσεις, ακόμα και χορεύοντας με γιατρούς για να γιορτάσει την ανάρρωσή της μετά από χειρουργείο. Πιστεύει ότι η ευχαρίστηση από την κοινωνικοποίηση υπερβαίνει οποιοδήποτε συμπλήρωμα υγείας. Κατά τη διάρκεια της θητείας της ως υπεύθυνη πρωτοκόλλου στον ΟΗΕ, παρουσίασε την ανατολική ομορφιά με το κινεζικό παραδοσιακό φόρεμα, αποκτώντας ευρύ δίκτυο μέσω της εργασίας της στον τομέα του πρωτοκόλλου, και αυτή η αίσθηση συμμετοχής στη κοινωνία συνεχίζει να τροφοδοτεί τη ζωτικότητα της.


Το Πανεπιστήμιο Ηλικιωμένων στην πόλη Μεισάν της Σιτσουάν προσφέρει μαθήματα για ενδυματολογικούς κανόνες και γιόγκα, με τον 71χρονο Ζάο Μπολούν να είναι επικεφαλής της τάξης φωνητικής, ενώ η Γουάνγκ Γιονγκμέι ενθαρρύνει τους συνομηλίκους της να επιδιώκουν μια κομψή ζωή μέσω της εκμάθησης των κανόνων του κινεζικού παραδοσιακού φορέματος. Αυτά τα μαθήματα όχι μόνο βελτιώνουν την εξωτερική εμφάνιση, αλλά και μειώνουν την αίσθηση μοναξιάς μέσω συλλογικών δραστηριοτήτων, επιβεβαιώνοντας τη σύνδεση μεταξύ της "ευχαρίστησης των ηλικιωμένων" και της υγείας.



Η στάση της Γιαν Γιόυ Γιούν "χωρίς άσκηση, χωρίς περιορισμούς στη διατροφή" φαίνεται να αντιβαίνει στις παραδοσιακές αρχές υγείας, αλλά η ουσία της είναι η "στάση". Μετά από χειρουργείο για καρκίνο του παχέος εντέρου, βγήκε από το νοσοκομείο πέντε ημέρες αργότερα και χόρεψε με τον γιατρό της στο πάρτι γενεθλίων της; μετά από ένα ατύχημα που της έσπασε τα δόντια, αστειεύτηκε ότι "ήταν αρκετά τυχερή". Αυτή η ικανότητα να μετατρέπει τις αντιξοότητες σε χιούμορ μειώνει τη ζημιά των ορμονών του στρες στο σώμα.


Ο Λου Γιουν Τσιάο μεταφέρει την αισιοδοξία του μέσω της δημιουργίας ποιημάτων. Δημιουργεί ρίμες για τις είκοσι τέσσερις ηλιακές περιόδους και τις αναρτά στους διαδρόμους της κοινότητας, ασκώντας το μυαλό του και κερδίζοντας αναγνώριση. Αυτή η συνεχής επιθυμία για μάθηση και δημιουργία καθυστερεί την γνωστική παρακμή.



Τα τελευταία χρόνια, η άνοδος της "οικονομίας των ασημένιων μαλλιών" αντικατοπτρίζει την επιθυμία των ηλικιωμένων για ποιοτική ζωή. Σε πόλεις όπως η Σαγκάη και η Τσενγκντού, έχουν εμφανιστεί ομάδες ηλικιωμένων μοντέλων και κλαμπ μόδας, με συμμετέχοντες να επανακτούν την αυτοπεποίθησή τους μέσω μαθημάτων ενδυμασίας. Επιστημονικές έρευνες επιβεβαιώνουν επίσης ότι οι ηλικιωμένοι που δίνουν προσοχή στην εμφάνιση είναι πιο πιθανό να διατηρήσουν συνήθειες άσκησης και κοινωνικοποίησης, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο καρδιοαγγειακών παθήσεων.

Η ιστορία της Γιαν Γιόυ Γιούν και του Λου Γιουν Τσιάο δεν είναι μοναδική. Η Ιαπωνίδα φωτογράφος Σαμπότο Κοσού δημοσίευσε φωτογραφικό άλμπουμ στα 98 της χρόνια, ενώ η Γαλλίδα υπερμοντέλα Κάρμεν Ντελ Ολιβέιρα παραμένει ενεργή στην πασαρέλα στα 90 της. Το κοινό τους σημείο είναι ότι θεωρούν την εμφάνιση ως τελετουργία της ζωής και όχι ως βάρος.



Η "κομψότητα" δεν είναι προνόμιο των νέων, αλλά μια στάση που διατρέχει όλη τη ζωή. Το κινεζικό παραδοσιακό φόρεμα της Γιαν Γιόυ Γιούν, η γραβάτα του Λου Γιουν Τσιάο και τα μαθήματα παραδοσιακού φορέματος των ηλικιωμένων της Μεισάν αποδεικνύουν ότι όταν ένα άτομο αρνείται να οριστεί από την ηλικία του και διατηρεί πάντα την επιθυμία για ομορφιά και τον έλεγχο της ζωής του, η υγεία και η μακροχρόνια ζωή γίνονται φυσικά δώρα. Όπως λέει η Γιαν Γιόυ Γιούν: "Κάθε μέρα είναι μια καλή μέρα" - και αυτή η "καλή μέρα" συχνά αρχίζει από τη στιγμή που ξυπνάς και κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη.