Συνεχίζοντας από το προηγούμενο κείμενο, το βιβλίο συνεχίζει από την προηγούμενη φορά ~ Ο Χου Γιμίνγκ, κατά την επιλογή του τομέα του, διάλεξε φυσική, χημεία και βιολογία, και σήμερα δεν θα μιλήσω για το πώς συναντηθήκαμε ή για τις γιορτές, καθώς αυτά έχουν ήδη αναφερθεί στο προηγούμενο άρθρο ~ Εκείνη την εποχή, στην τρίτη τάξη υπήρχε και η Γιου Χουιτζιά, η οποία αργότερα μεταφέρθηκε στην τάξη καλών τεχνών. Άκουσα τον Χου Γιμίνγκ να μιλάει για το πώς οι δύο τους αντάλλαξαν βρισιές, αρχικά ο Χου είπε στον Γιου: "Μπορείς να μιλήσεις χωρίς να βρίζεις;". Ο Γιου αντέτεινε: "Μήπως εσύ βρίζεις ακόμα χειρότερα;" ~ Όσον αφορά τον Γιου, αν και του αρέσει να κάνει φίλους, είχε φωνάξει βρισιές και ο δάσκαλός μας, ο Λιου Σιχουέι, τον μάλωσε. Μην υποτιμάτε τον Λιου Σιχουέι, αν και είναι λεπτός, όταν θυμώνει, η δύναμή του είναι ακαταμάχητη ~ Μετά από αυτό, ο Γιου άρχισε να συγκρατεί τον εαυτό του, και στην επαγγελματική τάξη, ο δάσκαλος Χουάνγκ Τανζού στην πρώτη του μάθημα δίδαξε τους νέους μαθητές να αντιγράψουν γεωμετρικά σχήματα, και αν η απόδοση ήταν καλή, θα προχωρούσε με την τάξη.

Όσον αφορά τον Γιου Χουιτζιά, στην τάξη δεν ήταν συγκεντρωμένος και η στάση του δεν ήταν σωστή. Ακόμα χειρότερα, ενώ οι άλλοι μαθητές ήταν αφοσιωμένοι στη ζωγραφική, αυτός φορούσε ακουστικά και άκουγε μουσική. Ο Χουάνγκ Τανζού τον κατηγόρησε για τη συμπεριφορά του, αλλά αυτός δεν άλλαξε και αντέτεινε. Ο Τανζού, απελπισμένος, τον μάλωσε ότι η στάση του στην τρίτη τάξη δεν είχε αλλάξει και είπε ότι αν δεν είναι σωστός, δεν θα μπορέσει να προοδεύσει ακαδημαϊκά, και ζήτησε από τον Γιου Χουιτζιά να ζητήσει συγγνώμη, αλλά η λεγόμενη συγγνώμη ήταν "Λυπάμαι..." και μετά ανέφερε την οικογένεια του Χουάνγκ Τανζού, διαδοχικά ~ Οι άλλοι το άκουσαν και φάνηκε ότι ήταν χαιρετισμός, μέχρι που στην τρίτη τάξη το σχολείο μας ζήτησε από τους μαθητές να συμμετάσχουν σε μια προσομοίωση εξετάσεων, και ο Γιου Χουιτζιά τοποθετήθηκε δίπλα στον Λο Γιόνγκ Ντά, και όταν άρχισε ο χρόνος της εξέτασης, αυτός δεν άρχισε να ζωγραφίζει, αλλά χρειάστηκε σχεδόν μια ώρα για να κολλήσει το χαρτί ζωγραφικής στον πίνακα ~ Και αν δούμε τον Χου Γιμίνγκ, που είναι επίσης τρίτης τάξης, πώς τα πάει;

Στην πρώτη τάξη, ο Χου Γιμίνγκ προερχόταν επίσης από μια επιλεγμένη τάξη, όλοι στην τρίτη τάξη είχαμε τις διακοπές της Πρωτομαγιάς, και αργότερα, αφού αποφοιτήσαμε από το πανεπιστήμιο και αρχίσαμε να δουλεύουμε, έμαθα ότι στην τρίτη τάξη αυτός ταξίδευε με την οικογένειά του, δεν ξέρω αν ολοκλήρωσε τις εργασίες των διακοπών. Αλλά ως παρατηρητής, ένιωσα ότι ο Χου Γιμίνγκ δεν έδινε μεγάλη σημασία στη μάθηση, μάλιστα από τον Χου Γιμίνγκ έμαθα ότι το σχολείο είχε μια εντελώς αδιάφορη στάση απέναντι στις ανθρωπιστικές και θετικές επιστήμες ~ Ο Χου Γιμίνγκ είχε παραδεχτεί ότι κάθε τόσο παρακολουθούσε μαθήματα αργά το βράδυ, παραγγέλνοντας φαγητό στο Σαλίγια και πίνοντας μέχρι να χορτάσει, καθώς τα ποτά στο εστιατόριο ήταν δωρεάν refill. Η πιο κλασική στιγμή ήταν όταν πήρε μαζί του τον φίλο του Λι Σανσούι Γιόνγκ Χενγκ και ο Λι Γιόνγκ Χενγκ ήταν επίσης καλλιτέχνης, απλώς σε διαφορετική τάξη. Είναι γνωστό ότι ο ανταγωνισμός για τις εξετάσεις καλών τεχνών είναι εξαιρετικά σφοδρός, και ο Λι Σανσούι Γιόνγκ Χενγκ είναι επίσης ο αναπληρωτής διευθυντής Λι Γιόνγκ Τσιάνγκ. Αυτό το γεγονός είχε ιδιαίτερη επίδραση στο σχολείο, αλλά το επόμενο πρωί ο Λι Γιόνγκ Χενγκ είχε προσληφθεί από τον δάσκαλο του στο στούντιο του Πεκίνου και χτύπησε αρκετές φορές και προειδοποίησε τους μαθητές που παρέμειναν στο σχολείο, αλλά ο Χου Γιμίνγκ δεν τιμωρήθηκε αναλόγως. Στο τέλος, ο Λι Γιόνγκ Τσιάνγκ τον μετέφερε σε ένα στούντιο μακριά στο Χουάνγκ Τσουνγκ, ώστε να απομακρυνθεί από τους πειρασμούς της πόλης.

Ο Χου Γιμίνγκ, που είχε ήδη υιοθετήσει μια βουδιστική στάση απέναντι στη μάθηση, είχε βαθμούς που τον οδήγησαν μόνο σε μια κατηγορία Β για την εισαγωγή σε επαγγελματική σχολή. Ίσως από την αρχή, δεν έπρεπε να επιλέξει την λάθος πλατφόρμα, η αργή προετοιμασία για τις εξετάσεις ήταν ακριβώς η πικρία από τις δυσκολίες που υπέστη κατά την εισαγωγή στο γυμνάσιο, αυτή η εμπειρία επιβεβαίωσε γυμνά την αλήθεια ότι "η επιλογή είναι πιο σημαντική από την προσπάθεια", και η μητέρα του Χου, η Πινάν Ρεν, τον ρώτησε αν θα επαναλάβει τη χρονιά, αλλά με την προϋπόθεση ότι μετανιώνει που δεν προσπάθησε αρκετά στην αρχή, ο Χου Τσεν, που είχε από τη γέννηση του μια αίσθηση κατωτερότητας, ντρεπόταν να παραδεχτεί την αποτυχία του, γι' αυτό και με δάκρυα στα μάτια είπε ότι είχε προσπαθήσει, και τελικά συνέχισε τις σπουδές του σε επαγγελματική σχολή.