Η ιστορική γενετική του παραδοσιακού και δημοφιλούς σειριακού

Η ανάπτυξη των μυθιστορημάτων πολεμικών τεχνών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη "σειριακή" μορφή από την αρχή. Είτε πρόκειται για τον Λιάνγκ Γιουσένγκ που δημοσίευσε το "Δράκος και Τίγρης" στην "Νέα Βραδινή Εφημερίδα", είτε για τον Τζιν Γιόνγκ που παρουσίασε το "Η Ιστορία του Βέλους" στην "Μινγκ Μπάο", το σύστημα της σειράς καθόρισε ότι οι ιστορίες πολεμικών τεχνών πρέπει να διαθέτουν ισχυρή πλοκή, υψηλή αγωνία και ένταση χαρακτήρων. Αυτά τα δομικά χαρακτηριστικά προσαρμόζονται φυσικά στον ρυθμό της δημοφιλούς κουλτούρας, επιτρέποντας στα μυθιστορήματα πολεμικών τεχνών να συγκεντρώσουν γρήγορα έναν τεράστιο αναγνωστικό κοινό.

Ο μηχανισμός συγγραφής της σειράς έχει επίσης δημιουργήσει μια "ανοιχτού τύπου αφήγηση": οι συγγραφείς συχνά προσαρμόζουν την πλοκή με βάση την ανατροφοδότηση των αναγνωστών, και η μοίρα των χαρακτήρων δεν είναι προκαθορισμένη, αλλά αναδύεται από την ένταση της αλληλεπίδρασης μεταξύ κειμένου και αναγνωστών. Αυτή η αβεβαιότητα και η αίσθηση συμμετοχής έχουν αθέλητα σπείρει τους σπόρους της αφήγησης για τα μελλοντικά διαδραστικά μέσα όπως τα παιχνίδια και τα διαδικτυακά κείμενα.

Ο κόσμος των πολεμικών τεχνών που οικοδομείται από τη σειρά δεν είναι απλώς μια απλή ρύθμιση φόντου, αλλά μια συμβολική δομή που περιλαμβάνει συστήματα σχολών, γενεαλογίες πολεμικών τεχνών, σχέσεις χαρακτήρων και ηθικές συγκρούσεις, δημιουργώντας μια "μητέρα αφήγηση" που μπορεί να επεκταθεί και να αναπαραχθεί επανειλημμένα. Αυτή η επεκτασιμότητα της μητέρας είναι που δίνει στο IP των πολεμικών τεχνών τη δυνατότητα να διασχίζει εποχές και μέσα.

Η χρυσή εποχή των τηλεοπτικών σειρών και η οπτική κανονικοποίηση

Από τη δεκαετία του 1980 με τις σειρές του TVB του Χονγκ Κονγκ όπως "Η Ιστορία του Βέλους" και "Η Ιστορία του Δράκου", μέχρι τις σειρές της Ταϊβάν της δεκαετίας του 1990 όπως "Ο Μικρός Λι Φεϊ Ντάο" και "Δίδυμοι Ήρωες", και στη συνέχεια την αναβίωση των σειρών στην Κίνα τη δεκαετία του 2000 με "Οι Οκτώ Μοίρες του Ουρανού" και "Η Ιστορία του Θεού και του Δράκου", το IP των πολεμικών τεχνών έχει εισέλθει σε μια χρυσή εποχή οπτικής επικοινωνίας στον τομέα των οπτικοακουστικών μέσων.

Αυτές οι παραγωγές όχι μόνο καθόρισαν το "οπτικό πρότυπο του κόσμου των πολεμικών τεχνών", όπως οι μακρές λήψεις τοπίων, οι φτερωτές ρόμπες και οι αργές λήψεις στις μάχες, αλλά και καλλιέργησαν τη συλλογική αναγνώριση των θεατών για συγκεκριμένες εικόνες χαρακτήρων. Για παράδειγμα, η εκδοχή του Χουάν Ριχουά για τον Τσιάο Φενγκ, η εκδοχή του Λι Σουνγκ Χιέν για τον Λινγκ Χου Τσονγκ και η εκδοχή της Λιν Κινγκ Χια για τον Ορενγκ Φου Μπαϊ έχουν γίνει παραδείγματα όπου οι χαρακτήρες συνδέονται με τους ηθοποιούς.

Ωστόσο, καθώς η βιομηχανία εικόνας βαθαίνει και η λογική του κεφαλαίου εισέρχεται, οι τηλεοπτικές σειρές πολεμικών τεχνών αρχίζουν να πέφτουν σε έναν κύκλο "επανεκτέλεσης - αμφισβήτησης - απογοήτευσης". Από τη μία πλευρά, η νέα γενιά θεατών αναμένει περιεχόμενο με ταχύτερο ρυθμό και πιο "ενεργητική" πλοκή. Από την άλλη πλευρά, οι παλαιότεροι θεατές έχουν μεγάλες προσδοκίες από τις κλασικές ερμηνείες. Εάν το IP των πολεμικών τεχνών δεν μπορεί να ξεφύγει από την αυτοαναπαραγωγή των οπτικών συμβόλων, θα είναι δύσκολο να επεκταθεί πραγματικά σε νέο σημασιολογικό χώρο.

Η οπτική εμπειρία των τηλεοπτικών σειρών είναι σίγουρα σημαντική, αλλά μας υπενθυμίζει ότι η ζωντάνια του IP δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στην επανεκτέλεση κλασικών έργων, αλλά πρέπει να εξαρτάται από την ικανότητα "αναδιάρθρωσης" του αφηγηματικού συστήματος και των σχέσεων χαρακτήρων - αυτός είναι ένας από τους σημαντικούς λόγους που τα νέα μέσα όπως τα κινούμενα σχέδια και τα παιχνίδια εμφανίζονται σταδιακά.

Η αναδημιουργία του δευτερογενούς κόσμου στα κινούμενα σχέδια

Η είσοδος του IP των πολεμικών τεχνών στον τομέα των κινούμενων σχεδίων έχει ήδη προηγούμενα. Τα κόμικς "Κινέζικος Ήρωας" και "Άνεμος και Νέφη" της δεκαετίας του 1990 έχουν συνδυάσει με επιτυχία τα παραδοσιακά σύμβολα των πολεμικών τεχνών με το στυλ των κόμικς του Χονγκ Κονγκ, δημιουργώντας μια οπτική αισθητική βίας με "μυώδεις ήρωες" και "αιματοβαμμένες καταιγίδες". Με την είσοδο του 21ου αιώνα, οι νέες κινούμενες ταινίες που εκπροσωπούνται από το "Φεγγάρι της Κίνας", "Η Ιστορία του Νεαρού Τραγουδιστή" και "Η Ζωγραφιά του Κόσμου" προχωρούν περαιτέρω στην ένωση των παραδοσιακών ιστοριών πολεμικών τεχνών με τη λογική των κινούμενων σχεδίων, δημιουργώντας ένα σύστημα "δευτερογενούς πολεμικών τεχνών".

Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, η πνευματική διάσταση των πολεμικών τεχνών αλλάζει σιωπηλά. Οι ηθικές συγκρούσεις και οι αντιπαραθέσεις των σχολών των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών αναδομούνται στα κινούμενα σχέδια ως ανάπτυξη χαρακτήρων, φιλία και αντιπαράθεση με τη μοίρα. Οι σχεδιασμοί χαρακτήρων δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην "ταυτοποίηση χαρακτήρων": ψυχροί ξιφομάχοι, ζωντανοί κορίτσια, σκοτεινοί κακοί κ.λπ., διευκολύνοντας τη διάδοση και τη δεύτερη δημιουργία στα κοινωνικά μέσα. Αυτό το μοντέλο "χαρακτήρα-οδηγός + οπτική έξοδο" επιτρέπει στην κουλτούρα των πολεμικών τεχνών να εισέλθει στις εκφραστικές μορφές της γενιάς Z.

Ο πρωταγωνιστής Σιάο Σέ, από το "Η Ιστορία του Νεαρού Τραγουδιστή", είναι ένα επιτυχημένο παράδειγμα αυτής της στρατηγικής. Διατηρεί την παραδοσιακή ρύθμιση του "απορριφθέντος γιου της οικογένειας", ενώ διαθέτει και τα συναισθηματικά νήματα και τα οπτικά σημεία μνήμης των χαρακτήρων των κινούμενων σχεδίων. Στις πλατφόρμες όπως το Bilibili, τα παράγωγα σύντομα βίντεο, οι εικονογραφήσεις και οι περιεχόμενα επεξεργασίας εμφανίζονται συνεχώς, υποδεικνύοντας ότι οι πολεμικές τέχνες έχουν μεταβεί από το "να παρακολουθούνται" στο "να συμμετέχουν".

Ο διαδραστικός κόσμος των παιχνιδιών

Αν τα κινούμενα σχέδια διατηρούν τη οπτική γοητεία των πολεμικών τεχνών, τότε τα παιχνίδια επεκτείνουν περαιτέρω το "δικαίωμα συμμετοχής στον κόσμο των πολεμικών τεχνών". Από τα πρώτα παιχνίδια ενός παίκτη όπως το "Η Ιστορία των Ηρώων του Τζιν Γιόνγκ" και το "Η Ιστορία των Ηρώων του Πολέμου", μέχρι τα διαδικτυακά παιχνίδια των τελευταίων ετών όπως το "Το Ξίφος του Ουρανού", "Ένα Όνειρο στον Κόσμο", "Δίκτυο Ξίφους 3" και "Ο Κόσμος της Βροχής", οι πολεμικές τέχνες δεν είναι πια απλώς μια ιστορία, αλλά έχουν μετατραπεί σε ένα σύστημα κόσμου που μπορεί να εισέλθει, να εξερευνήσει, να πολεμήσει και ακόμη και να κοινωνικοποιηθεί.

Οι ρυθμίσεις του παιχνιδιού όπως η "επιλογή σχολής", η "διαδρομή εκπαίδευσης", η "ανάπτυξη χαρακτήρων" και η "εξερεύνηση μυστικών τόπων" διατηρούν ουσιαστικά τα επίπεδα πολεμικών τεχνών, τα συστήματα μυστικών και τις αφηγήσεις περιπέτειας από τα μυθιστορήματα πολεμικών τεχνών, αλλά μέσω της αριθμητικής και της συστηματικής διαχείρισης, επιτρέπουν στους παίκτες να συμμετάσχουν πραγματικά στη διαδικασία του "να γίνουν ήρωες". Ιδιαίτερα στη δομή του ανοιχτού κόσμου, ο κόσμος των πολεμικών τεχνών δεν είναι μόνο μια σκηνή, αλλά και ένας χώρος δράσης.

Επιπλέον, η πολιτιστική κοινότητα στα παιχνίδια ενισχύει την ατμόσφαιρα του "κόσμου των πολεμικών τεχνών": οι παίκτες που συνεργάζονται για να ολοκληρώσουν αποστολές μοιάζουν να περιπλανώνται στον κόσμο των πολεμικών τεχνών, οι συγκρούσεις μεταξύ των συμμοριών μοιάζουν με τις μάχες των σχολών, και η φωνητική επικοινωνία, η υποκριτική και η δεύτερη δημιουργία ενισχύουν τον κύκλο μεταξύ του εικονικού κόσμου των πολεμικών τεχνών και της πραγματικής κοινωνικοποίησης. Αυτό το μοντέλο που συνδυάζει τη λογική της τεχνολογίας με την πολιτιστική συναισθηματική διάσταση επιτρέπει στο IP των πολεμικών τεχνών να αποκτήσει έναν πρωτοφανή χώρο επιβίωσης στα παιχνίδια.

Φυσικά, υπάρχουν και τα προβλήματα της υπερβολικής "αριθμητικής": όταν οι "πολεμικές ικανότητες" ισούνται με τη δύναμη μάχης, και όταν ο "κόσμος των πολεμικών τεχνών" περιορίζεται σε αποστολές, το πνεύμα της ηρωικής δικαιοσύνης μπορεί να υποστεί εκμετάλλευση. Πώς να διατηρήσουμε τον πνευματικό πυρήνα στο εμπορικό σχεδιασμό παραμένει το κεντρικό πρόβλημα στην ανάπτυξη του IP των πολεμικών τεχνών στα παιχνίδια.

Η αλλοτρίωση και η συγχώνευση της διαδικτυακής λογοτεχνίας με τις πολεμικές τέχνες

Στον τομέα της διαδικτυακής λογοτεχνίας, τα όρια μεταξύ παραδοσιακών πολεμικών τεχνών και φαντασίας, υπερφυσικών και θεϊκών ιστοριών γίνονται ολοένα και πιο θολά. Από το "Η Ιστορία του Κοινού Ανθρώπου" και το "Διαμάχη στον Ουρανό" μέχρι το "Η Επιλογή του Ουρανού" και το "Ο Κύριος της Μυστικής Αλήθειας", αν και οι ιστορίες περιλαμβάνουν ακόμα στοιχεία πολεμικών τεχνών όπως "σχολές", "μυστικά" και "δάσκαλοι-μαθητές", η συνολική δομή τείνει περισσότερο προς την "αναβάθμιση και την καταπολέμηση των τεράτων".

Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα έργα που προσπαθούν να διατηρήσουν την πολιτιστική υφή των πολεμικών τεχνών. Για παράδειγμα, το "Η Ιστορία του Χιονιού και του Σπαθιού" του Φενγκ Χουο και το "Ο Δαίμονας του Μεγάλου Φενγκ" με τη γλώσσα και την αίσθηση του "αστικού αέρα + γεύση του κόσμου των πολεμικών τεχνών", δημιουργούν μια αφήγηση πολεμικών τεχνών που είναι ταυτόχρονα παραδοσιακή και σύγχρονη. Επίσης, οι "σχολές του Γκου Λονγκ" και "σχολές του Τζιν Γιόνγκ" έχουν γίνει αντικείμενα συνεχούς αναφοράς και παρωδίας από διαδικτυακούς συγγραφείς, δημιουργώντας μια μορφή κληρονομιάς των "πολεμικών τεχνών".

Ενδιαφέρον είναι ότι η διαδραστική φύση της διαδικτυακής λογοτεχνίας (όπως τα σχόλια των αναγνωστών, οι μηχανισμοί επιβράβευσης και οι δημιουργίες από θαυμαστές) αντηχεί ακριβώς με τον μηχανισμό των παραδοσιακών σειρών πολεμικών τεχνών, επανεκκινώντας την αλυσίδα "γραφή - ανάγνωση - δεύτερη δημιουργία" και δίνοντας νέα ζωή στις πολεμικές τέχνες στην ψηφιακή εποχή.

Πιθανότητες πολυδιάστατης συγχώνευσης στο μέλλον

Συμπερασματικά, το IP των πολεμικών τεχνών, κατά τη διάρκεια της πολυδιάστατης επέκτασής του από τα σειριακά μυθιστορήματα στα κινούμενα σχέδια και τα παιχνίδια, έχει υποστεί πολλαπλές μεταμορφώσεις από τη γραμμική αφήγηση στον διαδραστικό χώρο, από την αισθητική του κειμένου στην οπτική κουλτούρα, από τους στατικούς χαρακτήρες στα συστήματα χαρακτήρων. Αυτή η μεταμόρφωση δεν είναι απλώς μια μονοδιάστατη "πρόοδος" ή "παρακμή", αλλά μια αναπόφευκτη εξέλιξη υπό την αλλαγή της λογικής των μέσων και του πολιτιστικού πλαισίου.

Στο μέλλον, η ανάπτυξη του IP των πολεμικών τεχνών μπορεί να μην κυριαρχείται από μια συγκεκριμένη μορφή, αλλά να επιτυγχάνει ολοκλήρωση μέσω της "ολιστικής έκφρασης": τα μυθιστορήματα παρέχουν κοσμοθεωρία, τα κινούμενα σχέδια διαμορφώνουν χαρακτήρες, τα παιχνίδια προσφέρουν εμπειρία, τα σύντομα βίντεο προωθούν την επικοινωνία, και το μετασύμπαν μπορεί ακόμη και να προσομοιώσει την "είσοδο σχολών" και "εικονικές μάχες".

Το σημαντικό δεν είναι το μέσο, αλλά η συνέχεια του πνεύματος. Σε όλες τις μεταβαλλόμενες μορφές έκφρασης, αυτό που πραγματικά αγγίζει τις καρδιές είναι πάντα η φιγούρα του ήρωα που σώζει τους ανθρώπους από τη δυστυχία, τηρεί τις υποσχέσεις στον κόσμο των πολεμικών τεχνών και θυσιάζεται για το μεγάλο καλό. Όσο ο πυρήνας της ηρωικής δικαιοσύνης παραμένει, οι πολεμικές τέχνες δεν θα ξεπεραστούν ποτέ.