Όταν οι KPI πιέζουν τους ανθρώπους να μην μπορούν να αναπνεύσουν, όταν οι υπερωρίες γίνονται κανονικότητα, αυτοί οι νέοι που ψάχνουν λάχανα σε μια εικονική κατσαρόλα, δεν αναζητούν παρά τον εαυτό τους που έχει πνιγεί από τη ζωή. Οι νέοι δεν αποφεύγουν τα παιχνίδια που προσφέρουν βαθιές εμπειρίες, αλλά το κουρασμένο σώμα τους μπορεί να αντέξει μόνο το "πιάσιμο μεγάλου χήνου" ξημερώματα, ξανά και ξανά. Αυτή η στροφή σε συλλογικές μορφές παιχνιδιού αντικατοπτρίζει πιο βαθιά κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα.
Η αύξηση της εργασιακής πίεσης είναι ο κύριος παράγοντας. Αφού η φασαρία της πόλης σιγά-σιγά ηρεμεί, πολλοί νέοι δεν έχουν πραγματικά μπει στον κόσμο των ονείρων. Αντίθετα, πολλοί από αυτούς κρατούν το κινητό τους, βυθισμένοι σε ένα εικονικό παιχνίδι που ονομάζεται "πιάσιμο μεγάλου χήνου". Όπως λέει ο ενθουσιώδης Γκουό Μινγκφάν, η ευκολία του "πιασίματος μεγάλου χήνου" το καθιστά το πιο ιδανικό "εργαλείο αποσυμπίεσης" για τους εργαζόμενους. Κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι απασχολημένοι με τη δουλειά, και το βράδυ πρέπει να αντιμετωπίσουν διάφορες υποχρεώσεις, μόνο κατά τη διάρκεια της μεταφοράς, της αναμονής στη σειρά, ή ακόμα και όταν τα παιδιά κοιμούνται, μπορούν να βρουν μια στιγμή ανάσας.
Η γενικευμένη φτώχεια χρόνου είναι επίσης κρίσιμη. Αυτή τη στιγμή, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αντέξουν ούτε 20 λεπτά παιχνιδιού. Μόνο τα παιχνίδια τύπου "σβήσε και παίξε" που διαρκούν 5 λεπτά και μπορούν να παύσουν ανά πάσα στιγμή γεμίζουν τα αδύναμα και κενά κομμάτια χρόνου. Για τόσα χρόνια, έχουν γίνει δημοφιλή, έχουν συσκευαστεί σε πολλές μορφές, αλλά η ουσία τους δεν έχει αλλάξει - με την ελάχιστη φαινομενική προσπάθεια, προσελκύουν τους παίκτες σε βαθιά εθιστικά παιχνίδια. Αυτή η κατάσταση φτώχειας χρόνου αναγκάζει τους νέους να επιλέξουν μικρότερα παιχνίδια που ταιριάζουν καλύτερα στη σπασμένη τους ζωή.
Η αλλαγή στους τρόπους κοινωνικοποίησης επηρεάζει επίσης την επιλογή παιχνιδιών. Τα παραδοσιακά βαριά παιχνίδια συχνά απαιτούν συνεργασία σε ομάδες, ενώ τα μικρότερα παιχνίδια μπορούν να ολοκληρωθούν μόνοι. Σε μια σύγχρονη κοινωνία όπου η μοναξιά εντείνεται, οι νέοι επιθυμούν κοινωνικές συνδέσεις αλλά φοβούνται την περίπλοκη κοινωνική πίεση. Τα μικρότερα παιχνίδια προσφέρουν ελαφριά κοινωνική αλληλεπίδραση μέσω απλών μηχανισμών κατάταξης (όπως οι κατατάξεις φίλων στο WeChat), ικανοποιώντας την ανάγκη για σύνδεση ενώ αποφεύγουν το βάρος της βαθιάς κοινωνικοποίησης. Ο Γκουό Μινγκφάν ανακάλυψε ότι οι σοβαροί ηγέτες, οι φίλοι που δεν επικοινωνούν πολύ και οι παντρεμένοι φίλοι που είναι απασχολημένοι με τα παιδιά του, είναι όλοι καταχωρημένοι στη λίστα.
Η εναλλακτική ικανοποίηση από την αίσθηση επιτυχίας δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Στην πραγματική ζωή, οι μακροπρόθεσμοι στόχοι των νέων, όπως η επαγγελματική ανάπτυξη και η πίεση για αγορά σπιτιού, συχνά δεν αποδίδουν καρπούς σε σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ η άμεση ανατροφοδότηση και οι σαφείς στόχοι που προσφέρουν τα μικρότερα παιχνίδια (όπως η ολοκλήρωση επιπέδων, το πιάσιμο χήνου) ακριβώς καλύπτουν αυτό το ψυχολογικό κενό. Όπως επισημαίνει η Τζονγκ Κι-τσι από το Πανεπιστήμιο Νοτιοδυτικής Τεχνολογίας, αν και το "πιάσιμο μεγάλου χήνου" είναι ουσιαστικά ένα χαλαρωτικό παιχνίδι, αν κάποιος βυθιστεί σε αυτό, φτάνοντας στο σημείο να θέλει να παίζει ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου ή περίστασης, τότε ενώ "πιάνουμε" τη χήνα, ταυτόχρονα και εμείς "πιανόμαστε" από αυτήν.
Η εξάλειψη των διαγενεακών διαφορών είναι επίσης αξιοσημείωτη. Στο σπίτι της Σου Μινγκ, η πεθερά, η μητέρα και η ίδια είναι πιστές θαυμάστριες του παιχνιδιού "σβήσε και παίξε". Κάθε μία έχει τα αγαπημένα της παιχνίδια, η Σου Μινγκ αγαπά το "πιάσιμο μεγάλου χήνου", η μητέρα της προτιμά το "χαρούμενο σβήσιμο", ενώ η πεθερά της παίζει "κυκλικά", ανοίγοντας καθημερινά το "πρόβατο" και το "πιάσιμο μεγάλου χήνου", και αφού ολοκληρώσει όλα τα επίπεδα, προχωρά σε πιο δύσκολα παιχνίδια όπως το "σύνδεση σωλήνων". Αυτή η διαγενεακή κοινή δραστηριότητα παιχνιδιού αντικατοπτρίζει την ομοιομορφία των τρόπων ψυχαγωγίας στην ψηφιακή εποχή.
Αφού πιάσουμε τη μεγάλη χήνα στο παιχνίδι, πρέπει να ανακτήσουμε την πρωτοβουλία στη ζωή. "Αν η διαφήμιση είναι πολύ μεγάλη, κλείσε την, αν τα βλέφαρα βαραίνουν, κοιμήσου". Η πραγματική ολοκλήρωση είναι να κάνουμε το παιχνίδι το γλυκό της ζωής, και όχι το κύριο πιάτο της νύχτας. Αντιμετωπίζοντας το φαινόμενο της εθιστικής ενασχόλησης με τα μικρότερα παιχνίδια, πρέπει να κατανοήσουμε τις κοινωνικές και ψυχολογικές ανάγκες που κρύβονται πίσω τους, ενώ ταυτόχρονα να είμαστε προσεκτικοί για τις αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να προκύψουν από την υπερβολική ενασχόληση.
Η μηχανική εθισμού στο σχεδιασμό παιχνιδιών χρειάζεται ρεαλιστική προσέγγιση. Η επιτυχία του "προβάτου" οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην αντίστροφη διέγερση (σημαντική αύξηση της δυσκολίας) του ορίου πίεσης των παικτών, "παλαιότερα τα παιχνίδια σβησίματος δεν είχαν υψηλή ένταση, αλλά το 'πρόβατο' συνδυάζει την ψυχαγωγία με την πρόκληση, η αναγνώριση της ολοκλήρωσης και η κατάταξη ανά επαρχία σίγουρα θα επιτρέψουν στους παίκτες να απελευθερώσουν την πίεση και ταυτόχρονα να αποκτήσουν μεγαλύτερη αίσθηση αυτοπραγμάτωσης". Αυτή η σχεδίαση, αν και αυξάνει την προσκόλληση των χρηστών, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ανθυγιεινές συμπεριφορές παιχνιδιού.
Η σημασία της αυτοδιαχείρισης δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Οι ειδικοί προτείνουν ότι όλοι θα πρέπει να βλέπουν και να χρησιμοποιούν τα παιχνίδια με πιο ρεαλιστική προοπτική, να μάθουν να αυτοδιαχειρίζονται και να ελέγχουν, επενδύοντας περισσότερο χρόνο και προσοχή στην πραγματική ζωή. Ορισμένες μικρές τεχνικές, όπως η θέσπιση ορίων χρόνου παιχνιδιού, η αποφυγή παιχνιδιών τη νύχτα και η ενεργητική ανάπαυση κατά τη διάρκεια των διαφημίσεων, μπορούν να βοηθήσουν τους παίκτες να διατηρήσουν μια υγιή ισορροπία. Η ηθική ευθύνη της βιομηχανίας παιχνιδιών αξίζει να εξεταστεί. Όταν τα μικρότερα παιχνίδια αποκτούν τεράστια κέρδη μέσω προσεκτικά σχεδιασμένων μηχανισμών εθισμού και μοντέλων διαφήμισης, θα πρέπει οι προγραμματιστές να αναλάβουν περισσότερη ευθύνη για την ψυχική και σωματική υγεία των χρηστών; Η ομάδα του WeChat δήλωσε ότι ενθαρρύνει τα παιχνίδια να διαρκούν περισσότερο, ώστε οι χρήστες να μπορούν να παίζουν περισσότερο, και όχι να γίνονται απλώς συσκευές αναπαραγωγής διαφημίσεων, γρήγορα να βλέπουν τις διαφημίσεις και να φεύγουν. Αυτή η αυτορρύθμιση της βιομηχανίας είναι ένα θετικό βήμα.
Η βελτίωση του κοινωνικού υποστηρικτικού συστήματος είναι πιο θεμελιώδης. Οι νέοι στρέφονται προς τα μικρότερα παιχνίδια αναζητώντας παρηγοριά, κάτι που σε κάποιο βαθμό αντικατοπτρίζει την έλλειψη υποστηρικτικών συστημάτων στην πραγματική κοινωνία. Μπορούν οι επιχειρήσεις να μειώσουν την πίεση των εργαζομένων βελτιώνοντας τις διαδικασίες εργασίας και μειώνοντας τις άσκοπες υπερωρίες; Μπορεί η πόλη να προσφέρει περισσότερες οικονομικές και ποιοτικές εγκαταστάσεις αναψυχής; Μπορεί η κοινότητα να δημιουργήσει πιο στενές διαπροσωπικές υποστηρικτικές δικτύωσης; Η επίλυση αυτών των ζητημάτων μπορεί να μειώσει την εξάρτηση των νέων από εικονικές παρηγοριές. Η αναστοχαστική προσέγγιση των πολιτιστικών αξιών είναι επίσης απαραίτητη. Όταν η "αναγνώριση για υπερωρίες στις 3 το πρωί" γίνεται θέμα συζήτησης, πρέπει να αναλογιστούμε αν η υπερβολική έμφαση στην παραγωγικότητα είναι υγιής. Η αξία της ζωής δεν θα πρέπει να μετριέται μόνο από την παραγωγή εργασίας, η ξεκούραση, η ψυχαγωγία και η κοινωνικοποίηση είναι εξίσου σημαντικές. Μόνο με την οικοδόμηση ενός πιο ισορροπημένου συστήματος αξιών, οι νέοι θα μπορέσουν να αποκτήσουν πραγματική ελευθερία στην ψυχή τους.
Στη γρήγορη σύγχρονη ζωή, τα μικρότερα παιχνίδια όπως το "πιάσιμο μεγάλου χήνου" προσφέρουν πράγματι στους νέους έναν βολικό τρόπο αποσυμπίεσης. Αλλά πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι η πραγματική χαλάρωση και ικανοποίηση προέρχονται τελικά από μια πλούσια και ποικιλόμορφη πραγματική ζωή. Τα παιχνίδια μπορούν να είναι το καταφύγιο μας όταν είμαστε κουρασμένοι, αλλά δεν θα πρέπει να γίνουν ο μόνιμος τόπος διαφυγής από την πραγματικότητα. Στην ισορροπία μεταξύ εικονικού και πραγματικού, η ανάκτηση της πρωτοβουλίας στη ζωή μπορεί να είναι το "τελικό επίπεδο" που πρέπει να ολοκληρώσει κάθε "παίκτης χήνας".