Διπλή προοπτική της αποικιακής αφήγησης
Το «Assassin's Creed 3» διαδραματίζεται στο πλαίσιο του Αμερικανικού Επαναστατικού Πολέμου, με χρονική διάρκεια από τον Γαλλοϊνδιάνικο Πόλεμο του 1754 έως την υπογραφή της Συνθήκης του Παρισιού το 1783, καλύπτοντας κρίσιες ιστορικές στιγμές όπως το επεισόδιο του τσαγιού στη Βοστώνη και τη μάχη του Μπράντλεϊ Χιλ. Το παιχνίδι, μέσω των περιπετειών του Κόνα, τοποθετεί τους παίκτες σε μια πολυδιάστατη αντίθεση μεταξύ αποίκων και της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, των ιθαγενών και των ξένων. Ο πυρήνας της αποικιακής αφήγησης είναι η επιδίωξη της ελευθερίας - οι κάτοικοι των αμερικανικών αποικιών επαναστάτησαν κατά της φορολογικής καταπίεσης της Βρετανίας, φωνάζοντας το σύνθημα «χωρίς εκπροσώπηση, χωρίς φορολογία», προσπαθώντας να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο κράτος. Ωστόσο, αυτή η «ελευθερία» στο παιχνίδι δεν είναι μια μοναδική ιδέα, αλλά γεμάτη αντιφάσεις και κόστος.
Ο Κόνα, ως δολοφόνος, είναι πιστός στην οργάνωση των δολοφόνων και επιδιώκει μια ελευθερία που υπερβαίνει τις πολιτικές παρατάξεις. Οι ενέργειές του υποστηρίζουν τόσο το κίνημα ανεξαρτησίας των αποικιών όσο και αποκαλύπτουν την υποκρισία μέσα στην επανάσταση. Για παράδειγμα, το παιχνίδι δεν λείπει από κριτική προς τους «πατριώτες»: υψώνουν τη σημαία της ελευθερίας, αλλά αγνοούν τη δουλεία και δεν διστάζουν να λεηλατήσουν τη γη των ιθαγενών. Ο δάσκαλος του Κόνα, ο Αχιλλέας, τον προειδοποίησε ότι η νίκη της επανάστασης δεν σημαίνει την απελευθέρωση όλων. Αυτή η σχεδίαση αφήγησης επιτρέπει στους παίκτες να βιώσουν το πάθος της επανάστασης, ενώ ταυτόχρονα αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν την καταστροφική επίδραση της αποικιακής επέκτασης στους ιθαγενείς.
Ταυτόχρονα, το παιχνίδι, μέσω της αιώνιας αντίθεσης μεταξύ δολοφόνων και ιπποτών του Ναού, εμβαθύνει περαιτέρω την πολυπλοκότητα της αποικιακής αφήγησης. Οι ιππότες του Ναού υποστηρίζουν τη βρετανική βασιλική οικογένεια, προάγοντας την τάξη και τον έλεγχο, ενώ οι δολοφόνοι εκπροσωπούν την ελευθερία και τη βούληση του ατόμου. Ωστόσο, ο πατέρας του Κόνα, ο ιππότης του Ναού Χέιθαμ Κενγουέι, δεν είναι απλώς ο κακός της ιστορίας, καθώς τα κίνητρα και οι ιδέες του είναι εξίσου πειστικά. Ο Χέιθαμ πιστεύει ότι η αναρχία στις αποικίες απαιτεί ισχυρή διακυβέρνηση για να διατηρηθεί η σταθερότητα, και αυτή η άποψη έρχεται σε έντονη αντίθεση με τα ιδανικά του Κόνα. Το παιχνίδι δεν αποτυπώνει καμία πλευρά ως απόλυτη δικαιοσύνη, αλλά μέσω της σύγκρουσης πατέρα-γιου μεταξύ του Κόνα και του Χέιθαμ, αποκαλύπτει τη φιλοσοφική διχοτόμηση της ελευθερίας και της τάξης στο αποικιακό πλαίσιο.
Μοναδική παρουσίαση της προοπτικής των ιθαγενών
Η ταυτότητα του Κόνα ως μέλος της φυλής Μοχόκ είναι το πιο καινοτόμο στοιχείο της αφήγησης του «Assassin's Creed 3». Ως μιγάς, δεν ανήκει πλήρως στον κόσμο των αποίκων, ούτε ενσωματώνεται πλήρως στην κουλτούρα των ιθαγενών. Αυτή η ρήξη της ταυτότητας τον καθιστά έναν τυπικό μετα-αποικιακό μεταφορέα της «μικτής ταυτότητας». Το χωριό του Κόνα καταστρέφεται νωρίς στο παιχνίδι από τους αποίκους, αναγκάζοντάς τον να ακολουθήσει τον δρόμο της εκδίκησης και της σωτηρίας. Η ιστορία του δεν είναι μόνο μια προσωπική ανάπτυξη, αλλά και μια αναπαράσταση της πάλης των ιθαγενών να επιβιώσουν μέσα στην αποικιακή καταιγίδα.
Το παιχνίδι αποτυπώνει με προσοχή την κουλτούρα των ιθαγενών. Η γλώσσα, τα ενδύματα και οι τελετές της φυλής Μοχόκ παρουσιάζονται λεπτομερώς στο παιχνίδι, επιτρέποντας στους παίκτες να βιώσουν τον τρόπο ζωής των ιθαγενών μέσω των αποστολών του χωριού του Κόνα. Ωστόσο, αυτή η παρουσίαση δεν είναι χωρίς αντιπαραθέσεις. Ορισμένοι παίκτες και κριτικοί επισημαίνουν ότι το παιχνίδι, ενώ παρουσιάζει την κουλτούρα των ιθαγενών, διατηρεί σε κάποιο βαθμό μια «άλλη» προοπτική, χωρίς να απελευθερώνεται πλήρως από το πλαίσιο της δυτικής αφήγησης. Για παράδειγμα, οι ενέργειες του Κόνα είναι περισσότερο για τα ιδανικά της οργάνωσης των δολοφόνων παρά για τα καθαρά συμφέροντα των ιθαγενών, γεγονός που καθιστά την ταυτότητά του ως ιθαγενής να φαίνεται μερικές φορές λειτουργική, υπηρετώντας μια μεγαλύτερη αποικιακή αφήγηση.
Παρά ταύτα, η μιγάδα ταυτότητα του Κόνα προσφέρει στους παίκτες μια μοναδική προοπτική για να αναλογιστούν την αποικιακή ιστορία. Η ύπαρξή του αμφισβητεί τις παραδοσιακές ιστορικές αφηγήσεις, υπενθυμίζοντας στους παίκτες ότι η «ελευθερία» του Αμερικανικού Επαναστατικού Πολέμου δεν είναι μια καθολική νίκη. Οι ιθαγενείς, μετά την επανάσταση, όχι μόνο δεν απέκτησαν ισότητα, αλλά αντιμετώπισαν ακόμη πιο σοβαρές λεηλασίες γης και πολιτισμική διάβρωση. Το παιχνίδι, μέσω των ματιών του Κόνα, αποκαλύπτει πώς οι αποικιστές δημιούργησαν τον λεγόμενο «νέο κόσμο» πάνω στις θυσίες των ιθαγενών. Αυτή η επιλογή αφήγησης αντανακλά σε κάποιο βαθμό την προσοχή της μετα-αποικιακής θεωρίας στις περιθωριοποιημένες ομάδες στην ιστορική γραφή.
Η αντίφαση της φυλής και της ελευθερίας στην μετα-αποικιακή εποχή
Η μιγάδα ταυτότητα του Κόνα δεν είναι μόνο η κινητήρια δύναμη της αφήγησης, αλλά και μια μεταφορά για την εξερεύνηση της αντίφασης μεταξύ φυλής και ελευθερίας στην μετα-αποικιακή εποχή. Στη μετα-αποικιακή θεωρία, η ανεξαρτησία των αποικιών δεν σημαίνει το τέλος του αποικισμού, αλλά μια αναδιάρθρωση των δομών εξουσίας. Οι εμπειρίες του Κόνα είναι μια αναπαράσταση αυτής της διαδικασίας. Περνάει ανάμεσα στους αποίκους και τους ιθαγενείς, θεωρείται «βάρβαρος» από τους αποίκους και απομακρύνεται από την κοινότητα των ιθαγενών λόγω της ταυτότητάς του ως δολοφόνου. Έτσι, η ελευθερία του αγώνα του έχει μια τραγική διάσταση: όσο κι αν προσπαθεί, οι ρωγμές του αποικισμού δεν μπορούν ποτέ να κλείσουν.
Στο παιχνίδι, ο Κόνα αντιμετωπίζει πολλές φορές φυλετικές προκαταλήψεις. Για παράδειγμα, οι κάτοικοι των αποικιών είναι επιφυλακτικοί απέναντι στην ταυτότητά του ως Μοχόκ, ενώ οι αλληλεπιδράσεις του με ιστορικά πρόσωπα όπως ο Ουάσινγκτον είναι γεμάτες από αποστάσεις. Ο Ουάσινγκτον στο παιχνίδι απεικονίζεται ως μια πολύπλοκη προσωπικότητα: είναι σύμβολο της επανάστασης, αλλά η υποστήριξή του για την επέκταση της γης οδηγεί έμμεσα σε βάσανα για τους ιθαγενείς. Αυτή η ανασύνθεση ιστορικών προσώπων καταρρίπτει τον μύθο της Αμερικανικής Επανάστασης ως αγώνα «καθαρής δικαιοσύνης», αναγκάζοντας τους παίκτες να σκεφτούν τη σημασία της «ελευθερίας» για διαφορετικές ομάδες.
Ταυτόχρονα, το παιχνίδι, μέσω της σχέσης πατέρα-γιου μεταξύ του Κόνα και του Χέιθαμ, εμβαθύνει περαιτέρω την αντίφαση μεταξύ φυλής και ελευθερίας. Ο Χέιθαμ, ως Άγγλος, εκπροσωπεί την τάξη του αποικιακού συστήματος, ενώ η ιθαγενής καταγωγή του Κόνα συμβολίζει την αντίσταση των καταπιεσμένων. Η σύγκρουση τους δεν είναι μόνο μια διαμάχη ιδεών μεταξύ δολοφόνων και ιπποτών του Ναού, αλλά και μια μεταφορά για την αποικιακή και αντι-αποικιακή αντίθεση. Ωστόσο, το παιχνίδι δεν παρέχει απλές απαντήσεις. Ο Κόνα τελικά δεν καταφέρνει να πραγματοποιήσει τον ιδανικό κόσμο της ελευθερίας του, και η νίκη της επανάστασης δεν αλλάζει τη μοίρα των ιθαγενών. Αυτή η ανοιχτή κατάληξη επιτρέπει στους παίκτες να αισθανθούν την πολυπλοκότητα της μετα-αποικιακής εποχής: η πραγματοποίηση της ελευθερίας συχνά συνοδεύεται από νέες αδικίες.
Ρεαλιστική αναθεώρηση της ιστορίας
Η αφήγηση του «Assassin's Creed 3» δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα διάλογο με την ιστορία του Αμερικανικού Επαναστατικού Πολέμου στην πραγματικότητα. Η παραδοσιακή ιστορική γραφή συχνά απεικονίζει την Αμερικανική Επανάσταση ως νίκη της ελευθερίας και της δημοκρατίας, αλλά τα τελευταία χρόνια, οι ιστορικοί έχουν αρχίσει να επανεξετάζουν την αποικιακή κληρονομιά αυτής της περιόδου. Η προοπτική των ιθαγενών αρχίζει να ενσωματώνεται στην κυρίαρχη αφήγηση, αποκαλύπτοντας πώς η επανάσταση επιτάχυνε την απώλεια της γης τους. Για παράδειγμα, η Συνθήκη του Ντελαγουέρ το 1778 υποσχέθηκε στους ιθαγενείς κάποια αυτονομία, αλλά σύντομα παραβιάστηκε, οδηγώντας σε μαζικές μετακινήσεις φυλών.
Το παιχνίδι σε αυτό το σημείο συμπίπτει με την αναθεώρηση της ιστορίας. Το χωριό του Κόνα καταστρέφεται, οι συγγενείς του εκδιώκονται, ακριβώς όπως συνέβη στην ιστορία με τους ιθαγενείς. Το παιχνίδι αποκαλύπτει επίσης την εξάρτηση της αποικιακής κοινωνίας από τη δουλεία μέσω δευτερευουσών αποστολών, υπονοώντας τους περιορισμούς της «ελευθερίας». Αυτή η αναθεώρηση της ιστορίας δεν είναι απλώς μια κριτική, αλλά προσκαλεί τους παίκτες να σκεφτούν: ποια ελευθερία; Με ποιο κόστος;
Ταυτόχρονα, η απεικόνιση ιστορικών προσώπων στο παιχνίδι είναι επίσης αμφιλεγόμενη. Οι Ουάσινγκτον, Φραγκλίνος και άλλοι χαρακτήρες στο παιχνίδι έχουν τόσο ηρωική αύρα όσο και ηθικά ελαττώματα. Αυτή η προσέγγιση έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις μεταξύ των παικτών, με κάποιους να πιστεύουν ότι είναι υπερβολικά «πολιτικά ορθή», ενώ άλλοι επαινούν την τόλμη της να αμφισβητήσει την παραδοσιακή αφήγηση. Σε κάθε περίπτωση, το παιχνίδι, μέσω της διασταύρωσης φαντασίας και ιστορίας, επιτυγχάνει να επιτρέψει στους παίκτες να αναλογιστούν την πολυπλοκότητα της ιστορίας μέσα από την ψυχαγωγία.
Υποστήριξη αφήγησης μέσω σχεδίασης παιχνιδιού
Ο ανοιχτός κόσμος του «Assassin's Creed 3» παρέχει μια ευρεία σκηνή για την ανάπτυξη της αποικιακής αφήγησης. Από τους θορυβώδεις δρόμους της Βοστώνης μέχρι τα απέραντα δάση των συνόρων, οι παίκτες μπορούν να εξερευνήσουν ελεύθερα το ποικιλόμορφο τοπίο της Βόρειας Αμερικής του 18ου αιώνα. Το σύστημα κυνηγιού του παιχνιδιού και οι θαλάσσιες αποστολές εμπλουτίζουν περαιτέρω τη σύγκριση της ιθαγενής ταυτότητας του Κόνα με τη ζωή στις αποικίες. Για παράδειγμα, οι αποστολές κυνηγιού τονίζουν τη σύνδεση του Κόνα με τη φύση, ενώ οι θαλάσσιες μάχες αποκαλύπτουν τη παγκόσμια διάσταση της αποικιακής επέκτασης.
Επιπλέον, οι δευτερεύουσες αποστολές και η αναπαράσταση ιστορικών γεγονότων προσφέρουν στους παίκτες μια πιο βαθιά ιστορική εμπειρία. Για παράδειγμα, οι παίκτες μπορούν να συμμετάσχουν στο επεισόδιο του τσαγιού στη Βοστώνη ή να πολεμήσουν στο πλευρό ιστορικών προσώπων στη μάχη του Λέξινγκτον. Αυτές οι αλληλεπιδράσεις όχι μόνο ενισχύουν την αίσθηση της εμβάπτισης, αλλά επιτρέπουν επίσης στους παίκτες να αισθανθούν πιο άμεσα τις αντιφάσεις και τις εντάσεις της αποικιακής κοινωνίας.
Η ανοιχτότητα της κατάληξης
Το «Assassin's Creed 3» συνδυάζει με επιτυχία την αποικιακή αφήγηση με την μετα-αποικιακή αναστοχαστική σκέψη μέσω της μιγάδας ταυτότητας του Κόνα και του πλαισίου του Αμερικανικού Επαναστατικού Πολέμου. Δεν είναι μόνο ένα παιχνίδι με υψηλή ψυχαγωγική αξία, αλλά και ένα βαθύ κείμενο σχετικά με την ελευθερία, την ταυτότητα και την ιστορία. Ο αγώνας του Κόνα δεν φέρνει μια τέλεια κατάληξη, αλλά ακριβώς αυτή η αίσθηση της ατελείωτης προσπάθειας επιτρέπει στους παίκτες να αισθάνονται την αντήχηση των ρωγμών του αποικισμού ακόμη και μετά το τέλος του παιχνιδιού. Αυτή η ανοιχτότητα της αφήγησης είναι η μοναδική γοητεία του «Assassin's Creed 3» στη σειρά.