Η σιωπή της ιστορίας και η υπερβολή της φαντασίας

Στην επίσημη ιστορία "Σανγκουό Ζι", δεν υπάρχει καμία αναφορά στην "Ντιάο Τσαν". Η δολοφονία του Ντονγκ Ζουό από τον Λυ Μπου είναι γεγονός, αλλά στο "Σανγκουό Ζι·Λυ Μπου Τζουάν", αναφέρεται ότι αυτή η πράξη ήταν σχέδιο του Γουάνγκ Γιούν, χωρίς να αναφέρεται καμία γυναίκα. Δηλαδή, η εικόνα της Ντιάο Τσαν είναι φανταστική, είναι ένας χαρακτήρας που έχει σταδιακά πλουτίσει μέσα από τις μεταγενέστερες αφηγήσεις και τα θεατρικά έργα.

Στο "Σανγκουό Γιάνγκ", η Ντιάο Τσαν ορίζεται ως θετή κόρη του Γουάνγκ Γιούν, που επινοεί το "σχέδιο με τις αλυσίδες", κάνοντάς τον Λυ Μπου να σκοτώσει τον Ντονγκ Ζουό από ζήλια. Αν και αυτή η ρύθμιση δεν είναι ιστορική, έχει μεγάλη δραματική ένταση και αντικατοπτρίζει τις διπλές προσδοκίες της λογοτεχνικής δημιουργίας για τους γυναικείους ρόλους: από τη μία πλευρά, είναι το κλειδί που προκαλεί την αλληλοσφαγή των ισχυρών, και από την άλλη, είναι η εκτελέστρια του σχεδίου, ακόμη και πιο ψύχραιμη και αποφασιστική από πολλούς ανδρικούς χαρακτήρες.

Αυτή η "υπερβολή της φαντασίας" θέτει ένα ερώτημα: Η ομορφιά της Ντιάο Τσαν προκάλεσε πραγματικά αναταραχή, ή ήταν απλώς ένα πιόνι στην πολιτική αντιπαράθεση; Όταν η ιστορία σιωπά, η λογοτεχνία φωνάζει δυνατά, και μια γυναικεία εικόνα που δεν έχει πραγματικά στοιχεία διαμορφώνεται ως η πηγή της αναταραχής, ακριβώς αντανακλώντας την βαθιά ανησυχία για τη συμμετοχή των γυναικών στην εξουσία.

Η διπλή εικόνα της ομορφιάς και της στρατηγικής

Στο "Σανγκουό Γιάνγκ", η Ντιάο Τσαν δεν βασίζεται απλώς στην ομορφιά της. Ο ρόλος της κυμαίνεται μεταξύ "δόλωμα" και "στρατηγού", χρειάζεται να έχει γοητευτική εμφάνιση, αλλά πρέπει επίσης να κατανοεί πότε να προχωρήσει και πότε να υποχωρήσει, περιπλανώμενη στα πολιτικά κενά μεταξύ του Ντονγκ Ζουό και του Λυ Μπου, ολοκληρώνοντας την ψυχολογική διάταξη της πολιτικής δολοφονίας.

Με μια έννοια, η Ντιάο Τσαν είναι αυτή που κατανοεί πραγματικά τη δομή των ανδρικών φιλοδοξιών και επιθυμιών. Γνωρίζει ότι ο Ντονγκ Ζουό είναι σφοδρός και έχει ισχυρή επιθυμία κατοχής, αλλά τολμά να ζητήσει συμπάθεια με "δάκρυα στα μάτια"; Επίσης, κατανοεί την επιπολαιότητα και τη ματαιοδοξία του Λυ Μπου, χρησιμοποιώντας συναισθηματική χειραγώγηση για να ελέγξει την επαναστατική του θέληση. Σε αυτό το σχέδιο, η Ντιάο Τσαν είναι τόσο η αιτία όσο και η εκτελέστρια, είναι μια αληθινή στρατηγική συμμετοχή.

Ωστόσο, οι γυναίκες που συνδυάζουν ομορφιά και εξυπνάδα συχνά δεν επιτρέπεται να έχουν "θετική" ταυτότητα στην παραδοσιακή κουλτούρα. Σε αντίθεση με τις δίκαιες εικόνες στρατηγών όπως ο Ζου Γκε Λιάνγκ και ο Γουάνγκ Γιούν, οι στρατηγικές της Ντιάο Τσαν συχνά συσκευάζονται ως "σχέδια αγάπης" και "σεξουαλική παγίδα", και η σοφία της καλύπτεται από την "ομορφιά". Ακόμη και αφού ολοκληρώνει το εθνικό καθήκον, κατηγορείται ως "καταστροφή λόγω ομορφιάς", σαν να είναι η αιτία της αναταραχής μόνο η εμφάνισή της, και όχι οι φιλοδοξίες και οι συγκρούσεις μέσα στη δομή της πατριαρχίας.

Η ετικέτα της ομορφιάς και οι βαθιές μηχανισμοί του φύλου

Ο όρος "καταστροφή λόγω ομορφιάς" δεν ξεκινά από τη Ντιάο Τσαν. Στο "Ζουό Ζουάν", αναφέρεται ότι η Μπάο Σι γέλασε και η δυναστεία Ζου κατέρρευσε· στο "Χαν Σου" υπάρχει η φράση "Η Ζάο Φέι Γιάν είναι όμορφη, οι αδελφοί ανταγωνίζονται για την εύνοια"; Η Γιανγκ Γκουι Φέι της δυναστείας Τανγκ χαρακτηρίζεται ως "η κακιά που καταστρέφει τη χώρα". Στις αρχαίες κινεζικές ιστορικές γραφές, η "καταστροφή της χώρας" και η "όμορφη γυναίκα" είναι πάντα巧妙mente τοποθετημένες δίπλα-δίπλα.

Αυτή η αφηγηματική δομή, στην ουσία, δεν πιστεύει πραγματικά ότι οι γυναίκες προκαλούν την πτώση των κρατών, αλλά χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως "αποδιοπομπαίους τράγους", καλύπτοντας την ανικανότητα των κυβερνώντων και την πολιτική ανισορροπία. Για παράδειγμα, η αναταραχή του Ντονγκ Ζουό προέρχεται από την απολυταρχία των ευνούχων, την αυθαιρεσία των ισχυρών και την ανηθικότητα της πολιτικής, και όχι από μια γυναίκα. Και η δολοφονία του θετού πατέρα του Λυ Μπου είναι στην ουσία αποτέλεσμα των προσωπικών του ελλείψεων και της επιθυμίας για εξουσία, και όχι αποτέλεσμα συναισθηματικής αδυναμίας.

Αυτή η λογική της "όμορφης γυναίκας που προκαλεί κακό" είναι στην πραγματικότητα μια μεταφορά του λόγου του φύλου, προβάλλοντας τα δομικά κοινωνικά προβλήματα σε ατομικές γυναίκες. Η Ντιάο Τσαν γίνεται το μέσο αυτής της προβολής, η ομορφιά της γίνεται ο αναπτυξιακός παράγοντας της ιστορίας, ενώ η ενεργητικότητα και η λογική της διαγράφονται. Αυτό όχι μόνο διαμορφώνει την "επικίνδυνη" εικόνα των γυναικών, αλλά περιορίζει επίσης τη πραγματική θέση των γυναικών στη πολιτική και την ιστορική αφήγηση.

Η ηθική παγίδα στη στρατηγική εξουσίας

Αν στραφούμε από το φύλο στην εξουσία, η Ντιάο Τσαν στο "Σανγκουό Γιάνγκ" μας κάνει επίσης να σκεφτούμε: Σε αυτή την εποχή "στρατηγών σαν σύννεφα, και πολιτικών τεχνικών που διασταυρώνονται", είναι οι στρατηγικές των γυναικών πιο ηθικά τεταμένες;

Ο Γουάνγκ Γιούν χρησιμοποίησε το "σχέδιο με τις αλυσίδες" επειδή δεν μπορούσε να επιτεθεί άμεσα στον Ντονγκ Ζουό. Ο Λυ Μπου, ως "στενός συνεργάτης του Ντονγκ Ζουό", μπορούσε μόνο να διαλύσει την πίστη του μέσω της "διαίρεσης". Η ομορφιά και τα συναισθήματα της Ντιάο Τσαν χρησιμοποιούνται ως "ηθικά όπλα" - με "συναίσθημα" να προκαλεί "δολοφονική διάθεση", και με "ομορφιά" να καταστρέφει "εξουσία".

Ωστόσο, είναι αυτή η μέθοδος δίκαιη; Αυτό φέρνει μια πιο βαθιά συζήτηση: Όταν η πολιτική βυθίζεται στο σκοτάδι, μπορούν οι μέθοδοι να διαχωριστούν σε καλές και κακές; Η συμμετοχή της Ντιάο Τσαν στην πραγματικότητα αντικατοπτρίζει την σύγχυση και την αδυναμία μιας κοινωνίας σχετικά με τα "δίκαια μέσα". Δεν γίνεται να είναι η ίδια η αιτία της αναταραχής, αλλά "σχηματίζεται" κάτω από την πατριαρχική δομή, και γίνεται ένα εργαλείο για την επίλυση της αναταραχής.

Επομένως, αντί να αμφισβητούμε αν "προκαλεί αναταραχή", θα πρέπει να αναλογιστούμε την πραγματική ρίζα της πολιτικής στρατηγικής: είναι ο αδίστακτος πολιτικός ανταγωνισμός ή η μακροχρόνια έλλειψη θεσμικών εγγυήσεων;

Η ομορφιά μπορεί να καλύψει την ενεργητική ταυτότητα των γυναικών;

Στην ιστορία της λογοτεχνίας, η Ντιάο Τσαν δεν έχει τελικά καταταγεί στους "κύριους σχεδιαστές" όπως οι Ζου Γκε Λιάνγκ, ο Τσάο Τσάο και ο Λιου Μπεϊ. Αν και είναι κρίσιμη, παραμένει πάντα το "παθητικό" κομμάτι, σαν να προέρχεται όλη της η δύναμη από την εμφάνισή της. Ωστόσο, αν δούμε από μια άλλη οπτική, μήπως υποτιμούμε την ενεργητικότητά της;

Για παράδειγμα, στο έργο του Γιουάν "Σχέδιο με τις αλυσίδες", η Ντιάο Τσαν δεν είναι αδύναμη, αλλά τολμά να εισέλθει ενεργά στη διαδικασία και να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Δεν είναι παθητική "παρουσίαση ομορφιάς", αλλά εκτελεί εθελοντικά το "σχέδιο διαίρεσης" με βάση την ανησυχία για την επιβίωση του κράτους. Η εικόνα της είναι πιο κοντά σε έναν ηρωικό χαρακτήρα, με πίστη και στρατηγική, με θάρρος και αντίληψη.

Ακόμη και στο "Σανγκουό Γιάνγκ", η Ντιάο Τσαν δείχνει πολλές φορές ψυχολογική ενεργητικότητα όταν αντιμετωπίζει τον Λυ Μπου. Δημιουργεί έξυπνα "ιδιωτικές συνομιλίες" στο "Φενγκ Γι Τινγκ", και κλαίει και εκφράζει τα συναισθήματά της, σε αυτές τις σκηνές, η γλωσσική της στρατηγική είναι πολύ πιο κρίσιμη από την εμφάνιση.

Αυτό δείχνει ότι η λεγόμενη "ομορφιά που γοητεύει" είναι μόνο η επιφάνεια, αυτό που πραγματικά αγγίζει τον Λυ Μπου είναι οι "παρεξηγήσεις", οι "συναισθηματικές διαφορές" και η "καθοδήγηση της ενοχής" που δημιουργεί. Αυτά είναι τα ουσιώδη στοιχεία του ψυχολογικού πολέμου. Δεν βασίζεται απλώς στην ομορφιά, αλλά χρησιμοποιεί αυτήν για να ελέγξει την κατάσταση και να επιτύχει τους στόχους της. Αυτή η σύνθετη ταυτότητα της "ομορφιάς και στρατηγικής" είναι ακριβώς αυτή που απλοποιείται και καλύπτεται από την παραδοσιακή αφήγηση.

Η σύγχρονη επανερμηνεία της Ντιάο Τσαν

Επιστρέφοντας στη σύγχρονη εποχή, θα πρέπει να δούμε τη Ντιάο Τσαν ως έναν πολύπλοκο και ανασυγκροτούμενο χαρακτήρα. Στην ιστορική πατριαρχική γραφή, χρησιμοποιείται ως πηγή πολέμου, αλλά με τις σύγχρονες αντιλήψεις, μπορεί να ανασχηματιστεί ως μια "κατασκόπος", "στρατηγός", "δράστης" που έχει ξεχαστεί από την ιστορία.

Στις ταινίες και τα μυθιστορήματα, η εικόνα της Ντιάο Τσαν αλλάζει σιωπηλά. Στο "Σανγκουό Τζι Μι", έχει διαμορφωθεί ως μια στρατηγική και ηθική γυναίκα πράκτορας; Στο "Λονγκ Μεν Φέι Τζιά", θεωρείται σύμβολο της γυναικείας δύναμης. Μέσω αυτών των νέων εικόνων, μπορούμε να δούμε την αποδυνάμωση του λόγου "καταστροφή λόγω ομορφιάς".

Όταν μετατοπιστούμε από το "αυτή προκάλεσε αναταραχή στον κόσμο" στο "πώς αυτή επιβιώνει σε μια ταραγμένη εποχή", θα ανακαλύψουμε ότι οι γυναίκες έχουν πολύ περισσότερη ενεργητικότητα στην ιστορία από ό,τι οι αφηγητές είναι πρόθυμοι να παραδεχτούν. Και η φράση που έχει διαρκέσει αιώνες "Αποκεφαλισμός του Ντονγκ Ζουό μπροστά στο Φενγκ Γι Τινγκ", αν αφαιρεθούν οι ηθικές κατηγορίες και οι επικρίσεις για την εμφάνιση, μπορεί να είναι ένα παράδειγμα γυναικείας στρατηγικής που χρησιμοποιεί την εξουσία και την ευγένεια για να ελέγξει τη σκληρότητα.

Με αυτή την οπτική, η Ντιάο Τσαν δεν είναι μόνο "καταστροφή", αλλά είναι και εκπρόσωπος της εξουσίας και της σοφίας που συνυπάρχουν, και που μπορεί να κάνει επιλογές ακόμη και υπό πολλαπλές πιέσεις.