Διαφορές του "όνειρου φόνου" στην ιστορία και τη λογοτεχνία

Όσον αφορά το "φόνο στον ύπνο", αρχικά δεν προήλθε από την επίσημη ιστορία "Σανγκουό Ζι", αλλά είναι μια φανταστική πλοκή που γράφτηκε από τον Λουο Γκουάνζονγκ στην "Σανγκουό Γιανγκί". Στην εκδοχή της ιστορίας, ο Τσάο Τσάο φτάνει στο Ζονγκμού, διανυκτερεύει στο σπίτι του Λιου Μποσά και τη νύχτα ακούει κατά λάθος τον ήχο του ακονίσματος ενός μαχαιριού, πιστεύοντας ότι ο άλλος σχεδιάζει κάτι κακό, και γίνεται καχύποπτος. Τη νύχτα ξυπνά τρομαγμένος από το όνειρο, βγάζει το σπαθί του και σκοτώνει, και κατά λάθος σκοτώνει όλη την οικογένεια. Μετά ανακαλύπτει ότι το ακονισμένο μαχαίρι ήταν απλώς για να σφάξουν ένα χοίρο για να φιλοξενήσουν τους καλεσμένους.

Αυτή η παράγραφος, αν και δεν εμφανίζεται στο "Σανγκουό Ζι", έχει αφήσει βαθιά εντύπωση στους αναγνώστες λόγω της δραματικής έντασης και της ψυχολογικής πολυπλοκότητας. Από τη μία πλευρά, απεικονίζει την εικόνα του Τσάο Τσάο ως ενός καχύποπτου και σκληρού ηγέτη, ενώ από την άλλη δημιουργεί μια σχεδόν νευρωτική λογική ονείρου - το υποσυνείδητο καθοδηγεί τις πραγματικές ενέργειες, με το όνειρο και την πράξη να συνδέονται χωρίς ραφή.

Αν ερμηνευτεί από λογοτεχνική άποψη, αυτό το γεγονός έχει προφανώς συμβολική σημασία που ξεπερνά την πλοκή. Ο φόνος στον ύπνο είναι τόσο μια προβολή του φόβου όσο και μια εξωτερική εκδήλωση της εσωτερικής πάλης. Αποκαλύπτει όχι μόνο την εσωτερική αναστάτωση του Τσάο Τσάο, αλλά παρέχει επίσης ψυχολογική υπόδειξη για το μοντέλο συμπεριφοράς του "προτιμώ να προδώσω τον κόσμο".

Από ιστορική άποψη, αν και το γεγονός του ονείρου φόνου δεν έχει ιστορική βάση, δεν είναι χωρίς νόημα. Ακριβώς επειδή δεν καταγράφηκε στο "Σανγκουό Ζι", αλλά διαδόθηκε ευρέως στην "Σανγκουό Γιανγκί", τονίζει τη πολιτιστική φαντασία και τη συλλογική προβολή των μεταγενέστερων για τον χαρακτήρα και την ψυχολογική κατάσταση του Τσάο Τσάο.

Τα όνειρα ως προβολή της ανησυχίας για την εξουσία

Στην αρχαία Κίνα, τα όνειρα δεν ήταν απλώς ψυχολογικό φαινόμενο, αλλά συχνά θεωρούνταν ως κανάλια επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και θεών, και ως αποκαλύψεις της ψυχής. Τα κείμενα όπως το "Ζhou Gong Jie Meng" και το "Huang Di Nei Jing" τονίζουν τη στενή σχέση μεταξύ ονείρων, πραγματικών συναισθημάτων και κοινωνικής ταυτότητας. Για έναν πολιτικό που βρίσκεται σε μια ταραγμένη εποχή, όπου η ζωή του κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή, τα όνειρα φέρουν όχι μόνο τις διακυμάνσεις της ατομικής ψυχολογίας, αλλά και μια ψυχολογική έκφραση της ανησυχίας για την εξουσία.

Ο Τσάο Τσάο, ως Αυτοκράτορας της Δυναστείας Wei, γεννήθηκε σε μια εποχή κατάρρευσης των ηθών και της μουσικής στο τέλος της Ανατολικής Χαν, και εμφανίστηκε σε ένα περιβάλλον με πολλές φράξιες και αμφιβολίες για την πίστη. Ήταν τόσο πολιτικός μεταρρυθμιστής όσο και στρατιωτικός ηγέτης, και έπρεπε να είναι συνεχώς σε κατάσταση εγρήγορσης. Οι απόπειρες δολοφονίας και εκδίκησης στα όνειρα δεν είναι ίσως τυχαίες, αλλά αντανάκλαση της μακροχρόνιας πολιτικής του επιβίωσης: ένας ηγέτης που αμφισβητεί τα πάντα και φοβάται την προδοσία, αποκαλύπτει την πραγματική του ανησυχία στα όνειρα μετά την καταπίεση της λογικής κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Ο ψυχολόγος Γιούνγκ έχει επισημάνει ότι τα όνειρα είναι συμβολικές απαντήσεις του ατομικού υποσυνείδητου στις συγκρούσεις της πραγματικότητας. Όταν εμφανίζεται βία και θάνατος στα όνειρα, συχνά είναι προβολές της αίσθησης απειλής του ατόμου. Ο Τσάο Τσάο που σκοτώνει στον ύπνο του, είναι ακριβώς το αποτέλεσμα ψυχολογικών ρωγμών που προκύπτουν υπό την πίεση της εξουσίας: όσο πιο προσεκτικός είναι, τόσο πιο καχύποπτος γίνεται; όσο πιο αποφασιστικός είναι στη βία, τόσο πιο δύσκολο είναι να αφομοιώσει τον εσωτερικό του φόβο.

Επομένως, ο φόνος στον ύπνο δεν είναι μόνο η αφετηρία μιας ενέργειας, αλλά και ένα σύμβολο - συμβολίζει ότι ο Τσάο Τσάο, που αυτοαποκαλείται σοφός, ηγέτης και πολιτικός, δεν μπορεί να απαλλαγεί πλήρως από την κοινή ηθική ανησυχία και την κρίση ασφάλειας της ανθρωπότητας.

Η σύγκρουση μεταξύ αποφασιστικότητας και ηθικών ορίων

Από την άποψη της πραγματικής δράσης, ο Τσάο Τσάο, όταν ξύπνησε από το όνειρο, δεν δίστασε, αλλά αμέσως σκότωσε για να κλείσει το στόμα. Αυτή η αντίδραση του "προτιμώ να σκοτώσω κατά λάθος" φαίνεται να είναι μια λογική αυτοπροστασία, αλλά στην πραγματικότητα εκφράζει μια βαθιά ηθική ανησυχία: όταν η εξουσία συναντά τον φόβο, τα ηθικά όρια ανατρέπονται γρήγορα.

Αυτή η ενέργεια, αν και συσκευάζεται ως "αυτοπροστασία", δεν έχει ως βασικό κίνητρο εξωτερική επίθεση, αλλά προϋποθέτει μια πιθανή προδοσία. Με άλλα λόγια, δεν υπήρξε πραγματική θυματοποίηση, αλλά λόγω του ονείρου και της φαντασίας, προχώρησε σε βίαιες "προληπτικές" ενέργειες. Αυτή η διαδικασία απόφασης αντικατοπτρίζει την ακραία δυσπιστία του προς τον πραγματικό κόσμο και δείχνει ότι η ηθική του αυτοεικόνα δεν μπορεί να αντέξει τον ρόλο του "θύματος", αλλά πρέπει να γίνει ενεργά "θύτης" για να διατηρήσει την ψυχολογική του σταθερότητα.

Αυτή η σύγκρουση δεν είναι μοναδική στη ζωή του Τσάο Τσάο. Για παράδειγμα, σκότωσε τον διάσημο Κονγκ Ρονγκ, μόνο και μόνο επειδή ο τελευταίος αμφισβήτησε την νομιμότητα της εξουσίας του. Επίσης, εκτέλεσε τον Γιανγκ Σιου, ο οποίος φαινόταν να σχεδιάζει επανάσταση, με την αιτιολογία ότι "δεν είναι κατάλληλο να παραμείνει για πολύ". Πίσω από αυτές τις αποφάσεις υπάρχουν πολιτικές ζυγίσεις και ψυχολογικοί φόβοι.

Όταν η "επιβίωση" γίνεται η ύψιστη αρχή, η ηθική γίνεται το κόστος που μπορεί να θυσιαστεί. Αυτή η απόφαση που επικεντρώνεται στην εξουσία, οδηγεί τον Τσάο Τσάο να γλιστρήσει συνεχώς προς τη λογική του "προτιμώ να προδώσω τον κόσμο". Και ο φόνος στον ύπνο είναι η ακραία έκφραση αυτής της λογικής στο υποσυνείδητο.

Ίχνη ηθικής αυτογνωσίας και ψυχολογικών μηχανισμών αποζημίωσης

Αν και ο Τσάο Τσάο συχνά απεικονίζεται ως ένας "πολιτικός που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο", δεν είναι εντελώς χωρίς ηθική αντίληψη. Αντίθετα, ακριβώς αυτή η πολύπλοκη ηθική συνείδηση τον οδηγεί να εκφράσει κάποιο βαθμό "αναστολής" και "αποζημίωσης" μετά τον φόνο στον ύπνο.

Στην "Σανγκουό Γιανγκί", μετά τον φόνο στον ύπνο, ο Τσάο Τσάο δεν εκφράζει ανοιχτά μεταμέλεια, αλλά οι εξηγήσεις του στους υπηρέτες και οι εκφράσεις του θρήνου υποδηλώνουν έμμεσα ότι υπάρχει κάποια αμφιβολία στην καρδιά του. Αν και αυτή η αναστολή δεν αλλάζει το αποτέλεσμα της δράσης, αποκαλύπτει ότι δεν είναι "εκ γενετής ψυχρός", αλλά "για την ασφάλεια, αναγκάζεται να είναι ψυχρός".

Αυτός ο μηχανισμός ψυχολογικής αποζημίωσης εκδηλώνεται επίσης στην καλή μεταχείριση των ταλέντων. Ο Τσάο Τσάο γνωρίζει ότι έχει οικοδομήσει την εξουσία του με βίαια μέσα, γι' αυτό και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην πολιτική των ταλέντων "μόνο οι ικανοί προάγονται", προκειμένου να αντισταθμίσει την εικόνα του τυραννικού. Άτομα όπως οι Ζανγκ Λιαο, Σιου Τσου, Τσενγκ Γιου, Τζια Ξιου και Σιουν Γιου, αν και προέρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα, όλοι έχουν προαχθεί από αυτόν, προκειμένου να δείξει την "ευρύτητα" του "δεν ρωτώ για την καταγωγή, μόνο οι ικανοί προάγονται".

Τα ποιήματα του Τσάο Τσάο αποκαλύπτουν επίσης την εσωτερική του κατάθλιψη και πάλη. Όπως στο "Διαρκές Τραγούδι", οι στίχοι "Αντί να πίνω, να τραγουδώ, πόσο διαρκεί η ζωή" και "Το φεγγάρι είναι φωτεινό και τα αστέρια σπάνια, οι κοράκοι πετούν νότια" αποκαλύπτουν τη φιλοσοφία του για την αβεβαιότητα της κατάστασης και τη σύντομη ζωή, δείχνοντας ότι δεν έχει μόνο την σιδερένια πλευρά της αποφασιστικότητας, αλλά και βαθιά αμφιβολία για το νόημα της ζωής.

Αυτό δείχνει ότι ο Τσάο Τσάο δεν είναι χωρίς ηθική, αλλά απλώς συμπιέζει την ηθική του στα όρια της εξουσίας, και μόλις υπερβεί αυτά τα όρια, διατηρεί την ψυχολογική ισορροπία του με αποζημίωση. Και το γεγονός του ονείρου φόνου είναι η "πραγματική απώλεια ελέγχου" όταν ο μηχανισμός ψυχολογικής αποζημίωσης δεν έχει ακόμη λειτουργήσει.

Ο φόνος στον ύπνο ως προσωπική μεταφορά στη πολιτιστική μνήμη

Αν και το γεγονός του ονείρου φόνου δεν καταγράφηκε στην επίσημη ιστορία, έχει διαδοθεί ευρέως στην "Σανγκουό Γιανγκί", επειδή δεν είναι μόνο μια πλοκή, αλλά και μια "προσωπική μεταφορά".

Ο λόγος που ο Τσάο Τσάο αποκαλείται "κακός ήρωας" από τους μεταγενέστερους είναι επειδή συνδυάζει την πίστη και την καχυποψία, την ευγενική διακυβέρνηση και τη βία, τη λογική και τα συναισθήματα. Στην πολιτιστική αφήγηση, έχει γίνει ο πιο δυναμικός "γκρίζος ήρωας" μεταξύ των παραδοσιακών πολιτικών προσώπων της Κίνας, και το γεγονός του ονείρου φόνου συμπυκνώνει ακριβώς αυτή την αντίφαση.

Σε αυτό το γεγονός, τα όνειρα και η πραγματικότητα διασταυρώνονται, το καλό και το κακό αντιπαρατίθενται, καθιστώντας τον "φόνο" όχι μόνο μια βίαιη πράξη, αλλά και μια συμβολική έκφραση εσωτερικής σύγκρουσης. Αυτή η μορφή έκφρασης δεν εμπλουτίζει μόνο την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα, αλλά παρέχει επίσης στους αναγνώστες έναν τρόπο να ρίξουν μια ματιά στην εσωτερική ζωή του ήρωα.

Όπως η εμφάνιση του φαντάσματος στον ύπνο του Άμλετ δεν είναι υπερφυσική απόδειξη, αλλά σύμβολο της εσωτερικής σύγκρουσης του ήρωα μεταξύ αμαρτίας και καθήκοντος, ο φόνος στον ύπνο του Τσάο Τσάο μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως το τμήμα του λογικού του φρουρίου που έχει διαρραγεί από το υποσυνείδητο. Σε αυτή τη στιγμή, δεν είναι ένας ψηλός ηγέτης, αλλά ένας μοναχικός, αδύναμος και μπερδεμένος "άνθρωπος".

Επομένως, το γεγονός του ονείρου φόνου παραμένει στη πολιτιστική μνήμη, επειδή δεν εξηγεί μόνο μια ενέργεια, αλλά αποκαλύπτει και μια ανθρώπινη φύση. Αυτή η προσέγγιση που συνδυάζει την πολιτική, την ψυχολογία και τον πολιτισμό καθιστά τον Τσάο Τσάο όχι μόνο ιστορικό πρόσωπο, αλλά και καθρέφτη του πνεύματος της εποχής.