Γιατί οι Κορεάτες βάζουν πιπέρι σε όλα τα φαγητά τους; Από πιάτα όπως το καυτερό ρύζι μέχρι παραδοσιακά πιάτα, η καυτερή γεύση του πιπεριού φαίνεται να είναι πάντα παρούσα στο τραπέζι των Κορεατών. Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια, αν ήσασταν κάποιος που συχνά έτρωγε σνακ, σίγουρα θα είχατε ακούσει το όνομα των καυτερών ζυμαρικών επτά επιπέδων.
Αυτό δεν είναι απλώς ένα πιάτο, αλλά ένας ανεπίσημος διαγωνισμός αντοχής, όπου τα δάκρυα, ο ιδρώτας και η μύξα αναμειγνύονται μόνο και μόνο για ένα μπολ ζυμαρικών που καπνίζει και είναι κόκκινο. Το επίπεδο επτά σίγουρα δεν είναι για τους αδύναμους καρδιάς. Αυτή είναι η στιγμή που το μπολ των ζυμαρικών μοιάζει με μια κόκκινη λίμνη που βράζει και κάθε ζυμαρικό είναι ένα φίδι φωτιάς που σπρώχνεται. Πολύ καυτερό. Ορισμένα εστιατόρια απαιτούν ακόμη και από τους πελάτες να υπογράψουν μια δήλωση ευθύνης όταν παραγγέλνουν το επίπεδο επτά. Σαν να λέω ότι αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη αν είναι πολύ καυτερό και αρχίσω να κλαίω ή να τρέχω στη μέση του γεύματος.
Γιατί οι Κορεάτες αγαπούν τόσο πολύ το πιπέρι;
Ενώ το πιπέρι δεν είναι εγγενές φυτό της Κορέας, αλλά προέρχεται από την άλλη πλευρά του κόσμου. Συγκεκριμένα, από την Κεντρική και Νότια Αμερική. Για χιλιάδες χρόνια, το πιπέρι καλλιεργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε από πολιτισμούς όπως οι Μάγια, οι Ίνκας και οι Αζτέκοι. Χρησιμοποιούσαν το πιπέρι όχι μόνο ως μπαχαρικό αλλά και για να τιμωρούν εγκληματίες καπνίζοντας πιπέρι στο πρόσωπό τους. Ωστόσο, μέχρι που ο εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική το 1492, το πιπέρι δεν είχε ξεκινήσει το ταξίδι του διασχίζοντας τον ωκεανό. Από την Αμερική, το πιπέρι μεταφέρθηκε στην Ευρώπη από Ισπανούς και Πορτογάλους εμπόρους.
Τότε, το μαύρο πιπέρι, το κύριο καυτερό μπαχαρικό στην Ευρώπη, είχε πολύ υψηλή τιμή, οπότε το πιπέρι έγινε μια φθηνότερη και πιο αποτελεσματική εναλλακτική. Χάρη στους θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους, το πιπέρι εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την ηπειρωτική χώρα και σε χώρες της Ασίας όπως η Ινδία, η Κίνα, η Ιαπωνία και τελικά η Κορέα. Το πιπέρι θεωρείται ότι έφτασε στην Κορέα, πιο συγκεκριμένα στη Βόρεια Κορέα, γύρω στα τέλη του 16ου αιώνα. Πιθανότατα κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1592, όταν η Ιαπωνία κατέκτησε την κορεατική χερσόνησο. Πολλές θεωρίες υποστηρίζουν ότι οι Ιάπωνες στρατιώτες έφεραν σπόρους ή αποξηραμένο πιπέρι από την περιοχή Κιόσου, όπου το πιπέρι είχε εισαχθεί νωρίτερα μέσω της Κίνας.
Μετά το τέλος του πολέμου, οι σπόροι πιπεριού ακολούθησαν τους στρατιώτες ή τους υπόλοιπους εμπόρους και άρχισαν να ριζώνουν στη γη της κορεατικής χερσονήσου. Παρ' όλα αυτά, κατά τα πρώτα χρόνια, οι κάτοικοι της Βόρειας Κορέας δεν ήξεραν πώς να χρησιμοποιούν το πιπέρι για μαγείρεμα. Αντίθετα, καλλιεργούσαν το πιπέρι για διακοσμητικούς σκοπούς, ως φαρμακευτικό φυτό και το θεωρούσαν ένα παράξενο φυτό χωρίς μεγάλη σημασία. Στο διάσημο αγροτικό βιβλίο της Βόρειας Κορέας με τίτλο "Nongjeong Jeonseo", που συντάχθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα, το πιπέρι αναφέρεται ως καλλιεργούμενο φυτό, με καυτερή γεύση και δυνατότητα χρήσης ως φάρμακο. Αυτό δείχνει ότι μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα, οι κάτοικοι της κορεατικής χερσονήσου μπορεί να κατανάλωναν ακόμα λίγο πιπέρι.
Μόνο τον 18ο αιώνα, δηλαδή πάνω από 100 χρόνια μετά την εισαγωγή του, το πιπέρι πραγματικά μεταμορφώθηκε και έγινε ο κύριος χαρακτήρας στο γεύμα των κατοίκων της κορεατικής χερσονήσου. Το μεγάλο γεγονός που σηματοδότησε αυτή την αλλαγή ήταν ότι οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν το πιπέρι για να φτιάξουν το κιμτσί. Ένα πιάτο που υπήρχε εδώ και πολύ καιρό αλλά προηγουμένως είχε μόνο ξινή και αλμυρή γεύση και αχνά χρώματα. Όταν προστέθηκε το πιπέρι, το κιμτσί μεταμορφώθηκε αμέσως, όχι μόνο αποκτώντας μια εντυπωσιακή κόκκινη απόχρωση και μια ελκυστική καυτερή γεύση, αλλά και τη δυνατότητα να διατηρείται πολύ περισσότερο κατά τη διάρκεια του σφοδρού χειμώνα. Αυτή είναι η στιγμή που οι άνθρωποι ανακάλυψαν την αληθινή αγάπη και από τότε το κόκκινο κιμτσί έχει γίνει ένα αναπόσπαστο σύμβολο της κορεατικής κουζίνας.
Οι Κορεάτες και οι Βόρειοι Κορεάτες τρώνε πιπέρι γιατί χρειάζεται να το κάνουν. Αυτό είναι η πρώτη εξήγηση για το γιατί το πιπέρι έχει γίνει κάτι αναγκαίο. Η εξήγηση σχετίζεται με γεωγραφικά ζητήματα. Η κορεατική χερσόνησος είναι γνωστή για τους σφοδρούς χειμώνες, με θερμοκρασίες που μπορεί να πέσουν κάτω από το μηδέν. Η καυτερή γεύση του πιπεριού βοηθά να ζεσταθεί το σώμα, να διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος και να προσφέρει μια αίσθηση αναζωογόνησης μετά το φαγητό. Γι' αυτό το πιπέρι έγινε γρήγορα ένα αναπόσπαστο μέρος της κουζίνας των Κορεατών.
Πόσο σημαντικό είναι το πιπέρι στην κουλτούρα της κουζίνας τους;
Η απάντηση είναι ότι είναι σχεδόν η ψυχή πολλών πιάτων. Αν έχετε φάει ποτέ κορεατικό φαγητό, σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει ότι σχεδόν όλα τα πιάτα έχουν έντονο κόκκινο χρώμα από σκόνη πιπεριού ή σάλτσα πιπεριού. Ας πάρουμε το κιμτσί ως παράδειγμα. Το κιμτσί δεν είναι απλώς ένα πιάτο, αλλά είναι ένα πολιτιστικό σύμβολο της Κορέας που εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε καθημερινό γεύμα των κατοίκων. Το μυστικό για να φτιάξετε νόστιμο κιμτσί βρίσκεται στη σκόνη πιπεριού που παρασκευάζεται από αποξηραμένα κόκκινα πιπέρια που αλέθονται, προσφέροντας μια μέτρια καυτερή γεύση, εντυπωσιακό χρώμα και χαρακτηριστικό άρωμα. Χωρίς πιπέρι, το κιμτσί θα έχανε την ψυχή του, θα γινόταν απλώς άγευστο τουρσί.
Πριν από την εισαγωγή του πιπεριού στην Κορέα, το κιμτσί ήταν στην πραγματικότητα διάφορα λαχανικά που ζυμώνονταν με αλάτι, όπως ραπανάκια ή λάχανο και δεν είχαν καθόλου καυτερή γεύση. Ορισμένα αρχαία κείμενα περιγράφουν το κιμτσί απλά ως αλατισμένα ραπανάκια για να περάσουν τον χειμώνα. Στη συνέχεια, όπως αναφέρθηκε, το κιμτσί έγινε το πιάτο που γνωρίζουμε σήμερα. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η σάλτσα πιπεριού που ζυμώνεται από σκόνη πιπεριού, σόγια, κολλώδες ρύζι και αλάτι. Χρησιμοποιείται σε περισσότερα από τα μισά παραδοσιακά πιάτα, από πιάτα όπως το ρύζι μέχρι σούπες και ζωμούς. Αυτή η σάλτσα δεν προσφέρει μόνο καυτερή γεύση αλλά και μια συνδυασμένη γεύση γλυκιά και αλμυρή που κάνει το φαγητό πιο πλούσιο και ακαταμάχητο.
Επιπλέον, οι Κορεάτες έχουν μια φιλοσοφία που ονομάζεται "πέντε χρώματα" στην κουζίνα, που σημαίνει ότι το φαγητό πρέπει να έχει πέντε χρώματα: κόκκινο, πράσινο, λευκό, μαύρο και κίτρινο για να διασφαλίσει την ισορροπία του γιν και του γιανγκ. Το κόκκινο πιπέρι με την έντονη απόχρωση παίζει σημαντικό ρόλο στην ομορφιά του φαγητού, κάνοντάς το όχι μόνο νόστιμο αλλά και ελκυστικό από την πρώτη ματιά.
Αλλά γιατί οι Κορεάτες αγαπούν τόσο πολύ το πιπέρι;
Ένα μέρος είναι επειδή πιστεύουν ότι το πιπέρι προσφέρει πολλά οφέλη για την υγεία. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι η καυτερή γεύση του πιπεριού βοηθά στην ενίσχυση του μεταβολισμού, υποστηρίζει την καύση θερμίδων, κάτι που είναι πολύ καλό για όσους θέλουν να διατηρήσουν τη σιλουέτα τους. Αυτό εξηγεί γιατί οι Κορεάτες τρώνε πολύ καυτερό αλλά διατηρούν τη λεπτή σιλουέτα τους, αν και τρώνε μόνο μια μικρή ποσότητα. Επιπλέον, αυτή η καυτερή γεύση διεγείρει την έκκριση γαστρικών υγρών, βοηθά στην καλύτερη πέψη και σας κάνει να νιώθετε πείνα. Επίσης, το κόκκινο πιπέρι περιέχει πολλές βιταμίνες C και A, καλές για το ανοσοποιητικό σύστημα και το δέρμα. Ένα άλλο ενδιαφέρον όφελος είναι ότι όταν τρώτε καυτερό, το σώμα εκκρίνει ενδορφίνες, ορμόνες ευτυχίας που βοηθούν στη μείωση του άγχους και προσφέρουν μια αίσθηση αναζωογόνησης. Οι Κορεάτες αγαπούν το πιπέρι και έχουν μελετήσει το πιπέρι.
Σύμφωνα με μια μελέτη από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ, κάθε Κορεάτης καταναλώνει περίπου 2,9 κιλά πιπέρι κάθε χρόνο. Δηλαδή σχεδόν τρώνε πιπέρι καθημερινά. Αν και ορισμένες άλλες μελέτες δίνουν διαφορετικούς αριθμούς, μπορούμε να δούμε ότι το πιπέρι είναι πραγματικά ένα αναπόσπαστο μέρος της διατροφής των Κορεατών. Στην Κορέα, το πιπέρι χρησιμοποιείται επίσης σε λαϊκές τελετές, όπως το να κρεμούν κόκκινα πιπέρια μπροστά από την πόρτα για να διώξουν τα κακά πνεύματα ή να σηματοδοτήσουν τη γέννηση ενός αγοριού, καθώς το κόκκινο του πιπεριού συμβολίζει τον ήλιο και τη δύναμη.
Η καυτερή γεύση δεν είναι μόνο μια γεύση αλλά και ένα μέρος της προσωπικότητας και της κουλτούρας της Κορέας. Οι Κορεάτες συχνά λένε ότι το να τρως καυτερό είναι ένας τρόπος να εκφράσεις τη δύναμη και το πνεύμα της αποφασιστικότητας. Σε κορεατικές ριάλιτι εκπομπές, μπορείτε να δείτε ότι οι προκλήσεις καυτερού φαγητού πάντα τραβούν την προσοχή και όποιος μπορεί να φάει το υπερκαυτερό πιάτο θεωρείται πολύ ικανός. Τα παιδιά στην Κορέα από μικρή ηλικία εξοικειώνονται με την καυτερή γεύση μέσω του κιμτσί ή ελαφρών σαλτσών, οπότε μεγαλώνοντας η γεύση τους σχεδόν εθίζεται στην καυτερή γεύση.
Μια ενδιαφέρουσα ιστορία είναι ότι μετά την περίοδο του πολέμου που χώρισε τις δύο πλευρές, η Κορέα άρχισε να αναπαράγει πιο καυτερές ποικιλίες πιπεριού. Η πιο διάσημη είναι η ποικιλία πιπεριού που ονομάζεται Chiang, που ονομάστηκε από μια γεωγραφική περιοχή. Αυτό το πιπέρι είναι μικρό αλλά εξαιρετικά καυτερό, με επίπεδο καυτερότητας πολλαπλάσιο από το κανονικό πιπέρι. Η εμφάνιση αυτού του πιπεριού τη δεκαετία του 1960 ανέβασε την κορεατική κουζίνα σε ένα νέο επίπεδο καυτερότητας και από τότε τα πιάτα έγιναν όλο και πιο καυτερά.
Τώρα ας εξερευνήσουμε μερικά ενδιαφέροντα ρεκόρ που σχετίζονται με το πιπέρι στην Κορέα για να δούμε πόσο πολύ οι Κορεάτες είναι εθισμένοι στην καυτερή γεύση. Ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ είναι το 2018 κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ πιπεριού στην πόλη Yeongyang, στην επαρχία Gyeongbuk, όπου δημιούργησαν ένα μπολ κιμτσί μεγαλύτερο από κάθε άλλο στον κόσμο με χωρητικότητα άνω των 2500 λίτρων, χρησιμοποιώντας 300 κιλά σκόνης πιπεριού και αυτό είναι το ρεκόρ. Αυτό το πιάτο μαγειρεύτηκε για να σερβιριστεί σε χιλιάδες συμμετέχοντες στο φεστιβάλ και καταγράφηκε στο βιβλίο ρεκόρ Guinness.
Ένα άλλο ρεκόρ σχετίζεται με ένα μπολ καυτερών ζυμαρικών που έγινε παγκοσμίως γνωστό χάρη σε προκλήσεις καυτερού φαγητού στο YouTube. Τα ζυμαρικά Samyang υπερκαυτερού τύπου κάνουν όλους να βγάζουν τη γλώσσα τους. Αλλά μια ομάδα Κορεατών έσπασε το ρεκόρ τρώγοντας 1000 πακέτα αυτών των καυτερών ζυμαρικών σε μια ζωντανή μετάδοση που συγκέντρωσε εκατομμύρια θεατές. Επιπλέον, η Κορέα είναι διάσημη για τα φεστιβάλ πιπεριού, αλλά το φεστιβάλ πιπεριού Kimjang, όπου οι άνθρωποι διαγωνίζονται για το ποιος θα φτιάξει το κιμτσί πιο γρήγορα ή θα φάει υπερκαυτερά πιάτα. Αυτά τα ρεκόρ δεν δείχνουν μόνο την αγάπη των Κορεατών για το πιπέρι, αλλά και ότι η καυτερή γεύση έχει γίνει μέρος της κορεατικής κουλτούρας, προσελκύοντας τόσο τους ντόπιους όσο και τους διεθνείς επισκέπτες.
Στη σημερινή εποχή, η καυτερή γεύση του πιπεριού δεν περιορίζεται μόνο στην οικογενειακή κουζίνα αλλά έχει γίνει πρεσβευτής της κορεατικής κουζίνας σε όλο τον κόσμο. Σχεδόν όλα τα κορεατικά πιάτα χαρακτηρίζονται από το κόκκινο χρώμα και αυτό είναι το χρώμα του πιπεριού. Εσείς, σας αρέσει να τρώτε πιπέρι ή όχι και θα τολμούσατε να φάτε όσο πιπέρι τρώνε οι Κορεάτες;