Δύο η ώρα το πρωί, ο Λι Ραν έκλεισε τον υπολογιστή του και τρίφτηκε τα κουρασμένα μάτια του.

Μόλις είχε υποβάλει το βιογραφικό του στην 47η εταιρεία.

Πριν από τρία χρόνια, ήταν μεσαίο στέλεχος σε μια μεγάλη εταιρεία διαδικτύου, με μηνιαίο μισθό 30.000, δάνειο σπιτιού, δάνειο αυτοκινήτου και χρήματα για γάλα παιδιού, όλα φαίνονταν να είναι σε καλό δρόμο.

Τώρα, έχει γίνει "υψηλής ηλικίας άνεργος", το βιογραφικό του έχει πέσει σε σιωπή, και τα μάτια των συνεντευκτών γράφουν "σε αυτή την ηλικία, μπορείς να μάθεις νέα πράγματα;"

Εν τω μεταξύ, σε μια άλλη πόλη, η 22χρονη Λιν Σιαογιού κάθεται στο ενοικιαζόμενο δωμάτιό της και περιηγείται σε εφαρμογές προσλήψεων.

Μόλις αποφοίτησε από ένα κανονικό πανεπιστήμιο και με ενθουσιασμό υπέβαλε το 83ο βιογραφικό της.

"Απαιτούν 3 χρόνια εμπειρίας", "προτεραιότητα σε 985/211", "έχουν ήδη προσληφθεί"…

Αρχίζει να αμφιβάλλει: μήπως τα τέσσερα χρόνια στο πανεπιστήμιο ήταν απλώς για να αποκτήσει ένα "εισιτήριο αργής απασχόλησης";

Αυτό δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό.

Αυτή είναι η πραγματικότητα της αγοράς εργασίας στην Κίνα το 2025:

• Από τη μία πλευρά, η "κρίση των 35 ετών" είναι παντού, οι μεσαίας ηλικίας άνθρωποι είναι σε κατάσταση πανικού λόγω απολύσεων;
• Από την άλλη πλευρά, η "δύσκολη απασχόληση των φοιτητών" γίνεται όλο και πιο έντονη, οι απόφοιτοι δεν μπορούν να βρουν είσοδο στην "εσωτερική πίεση".

Όλοι είναι παγιδευμένοι στο ίδιο σύστημα - ένα σύστημα που καλωσορίζει μόνο τους "νέους", ανταμείβει μόνο τους "υπάκουους" και ανέχεται μόνο την "αντικαταστασιμότητα".

Και η έξοδος αυτού του συστήματος κλείνει σταδιακά.

Αλλά, μήπως δεν υπάρχει πραγματικά διέξοδος;

Όχι.

Υπάρχει μια διέξοδος που όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να ακολουθούν σιωπηλά -

η ίδρυση "εταιρείας ενός ατόμου".

Αυτό δεν είναι αποφυγή, δεν είναι αδράνεια, αλλά μια σιωπηλή ανατροπή.

Δεν κάνει θόρυβο, αλλά αλλάζει τον ορισμό της "επιτυχίας".

Σήμερα, ας αναλύσουμε αυτό το "κρεμμύδι", στρώμα προς στρώμα, για να κατανοήσουμε γιατί -

όταν ο δρόμος της εργασίας είναι κλειστός, η επιχειρηματικότητα, ειδικά η "εταιρεία ενός ατόμου", γίνεται η επιλογή επιβίωσης για τους κοινούς ανθρώπους.

Πρώτο στρώμα: Τοίχος του συστήματος - Γιατί τα 35 έγιναν η "γραμμή θανάτου στην αγορά εργασίας";

"Κάτω από 35 ετών" - αυτές οι λέξεις είναι σαν ένα αόρατο μαχαίρι, που κόβει τις επαγγελματικές πορείες αμέτρητων ανθρώπων.

Οι εξετάσεις δημοσίων υπαλλήλων, οι προσλήψεις σε κρατικούς φορείς, οι κοινωνικές προσλήψεις μεγάλων εταιρειών, ακόμη και ορισμένες θέσεις εργοστασίων, γράφουν καθαρά: κάτω από 35 ετών.

Γιατί 35;

Όχι 30, όχι 40, αλλά 35;

Αυτό ξεκινά από το 1994.

Εκείνη τη χρονιά, οι "Προσωρινές Διατάξεις για την Πρόσληψη Δημοσίων Υπαλλήλων" καθόρισαν για πρώτη φορά "ηλικία κάτω των 35 ετών".

Αυτή η γραμμή έχει εξαπλωθεί από το σύστημα σε κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις, και τελικά έχει γίνει ο "άγραφος κανόνας" της αγοράς εργασίας.

Πίσω από αυτό, υπάρχει μια ολόκληρη λογική της βιομηχανικής εποχής:

Νέοι = ισχυρές ικανότητες μάθησης, υψηλή διάθεση για υπερωρίες, χαμηλό κόστος εργασίας, υψηλή αντικαταστασιμότητα.

Ενώ οι υπάλληλοι άνω των 35 ετών έχουν κολλήσει την ετικέτα "βαρύ οικογενειακό βάρος, σταθερή σκέψη, μειωμένη φυσική κατάσταση, υψηλές απαιτήσεις μισθού".

Έτσι, τα 35 έγιναν η "αρχή της μέσης ηλικίας στην Κίνα".

• Δεν είσαι πια "ανθρώπινο δυναμικό", αλλά "κόστος εργασίας".
• Δεν είσαι πια "μετοχή με προοπτική", αλλά "ρίσκο".

Αλλά αυτή η λογική είναι ήδη ξεπερασμένη.

Η μέση ηλικία του πληθυσμού στην Κίνα έχει ξεπεράσει τα 35 χρόνια, και ο πληθυσμός σε ηλικία εργασίας συνεχώς μειώνεται.

Από τη μία πλευρά φωνάζουν "δύσκολη πρόσληψη", από την άλλη απορρίπτουν τους άνω των 35 ετών.

Αυτό δεν είναι μόνο παράλογο, αλλά και τεράστια σπατάλη ανθρώπινων πόρων.

Και το πιο παράλογο είναι -

οι 35χρονοι είναι συχνά στην πιο πλούσια εμπειρία, με τις πιο σταθερές γνώσεις και την καλύτερη ικανότητα αντοχής.

Δεν "απορρίπτονται", αλλά απορρίπτονται συστηματικά.

Δεύτερο στρώμα: Υποτίμηση πτυχίων - Γιατί οι φοιτητές διαβάζουν όλο και περισσότερο, αλλά βρίσκουν δουλειά όλο και πιο δύσκολα;

Αν τα 35 είναι το "ταβάνι" των μεσαίας ηλικίας,

τότε η "υποτίμηση πτυχίων" είναι η "κατακόρυφη διέξοδος" για τους φοιτητές.

Το 2025, οι απόφοιτοι πανεπιστημίων σε εθνικό επίπεδο αναμένονται να φτάσουν τα 12 εκατομμύρια.

Εν τω μεταξύ, τα φαινόμενα "αργής απασχόλησης" και "χαμηλής απασχόλησης" είναι διαδεδομένα, με κάποιους να δίνουν εξετάσεις για μεταπτυχιακά για δεύτερη φορά και άλλους να "ξεκουράζονται" στο σπίτι.

Γιατί;

Διότι η αγορά δεν χρειάζεται τόσους πολλούς "τυποποιημένους επαγγελματίες".

Στο παρελθόν, το πανεπιστήμιο ήταν "εκπαίδευση ελίτ", ένα πτυχίο = καλή δουλειά.

Σήμερα, το πανεπιστήμιο είναι "εκπαίδευση μαζών", το πτυχίο έχει γίνει "εισιτήριο εισόδου", και αφού μπεις, θα διαπιστώσεις -

οι θέσεις είναι λίγες, ο ανταγωνισμός μεγάλος, οι απαιτήσεις εμπειρίας υψηλές, αλλά οι μισθοί δεν αυξάνονται.

Οι επιχειρήσεις προτιμούν να προσλάβουν έναν "έμπειρο επαγγελματία" παρά να εκπαιδεύσουν έναν "άπειρο απόφοιτο".

Έτσι, οι φοιτητές παγιδεύονται σε κύκλο θανάτου:

χωρίς εμπειρία → δεν βρίσκουν δουλειά → δεν μπορούν να αποκτήσουν εμπειρία → δεν βρίσκουν δουλειά.

Πιο ειρωνικό είναι ότι ορισμένες θέσεις απαιτούν ακόμη και πτυχίο ανώτερης εκπαίδευσης για "συναρμολόγηση βιδών".

Το πτυχίο έχει γίνει εμπόδιο, αλλά όχι απόδειξη ικανότητας.

Έχουμε εκπαιδεύσει πολλές "υψηλής εκπαίδευσης, χαμηλής ικανότητας" ανθρώπους και τους λέμε: η κοινωνία δεν σας χρειάζεται.

Τρίτο στρώμα: Αποτυχία του συστήματος - Όταν η εργασία δεν είναι πια "ασφαλής ζώνη"

Στο παρελθόν, πιστεύαμε:

Καλή μελέτη → εισαγωγή στο πανεπιστήμιο → εύρεση εργασίας → αγορά σπιτιού και γάμος → σταθερή ζωή.

Αυτή είναι η "τυπική πορεία ζωής".

Αλλά τώρα, αυτή η πορεία έχει καταρρεύσει.

Απολύσεις σε μεγάλες εταιρείες, καταρρεύσεις εκπαιδευτικών οργανισμών, πτώση της αγοράς ακινήτων, εξασθένιση των διαδικτυακών κερδών…

Η "σταθερή" εργασία έχει γίνει εξαιρετικά ασταθής από τη μια μέρα στην άλλη.

Και η "κρίση των 35 ετών" και η "δύσκολη απασχόληση των φοιτητών" είναι απλώς οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος:

Το σύστημα δεν χρειάζεται πια "ανθρώπους", χρειάζεται μόνο "βίδες".

Είσαι νέος, υπάκουος και φθηνός, μένεις;

Είσαι μεγαλύτερος, έχεις ιδέες, είσαι ακριβός, φεύγεις.

Έτσι, έχουμε παγιδευτεί σε ένα "σύστημα εσωτερικής πίεσης":

πίεση πτυχίων, πίεση υπερωριών, πίεση KPI, πίεση "λύκων".

Αλλά στο τέλος, ανακαλύπτουμε ότι το βραβείο είναι ένα "συμβόλαιο που μπορεί να αντικατασταθεί ανά πάσα στιγμή".

Η εργασία δεν είναι πια σκάλα προς την ελευθερία,

αλλά ένας μονόδρομος προς το άγχος.

Τέταρτο στρώμα: Σημείο ανατροπής - Γιατί η "εταιρεία ενός ατόμου";

Ακριβώς όταν αυτό το σύστημα φαίνεται χωρίς λύση, μια νέα διαδρομή αναδύεται σιωπηλά:

εταιρεία ενός ατόμου.

Δεν είναι η παραδοσιακή έννοια της "επιχειρηματικότητας" -

δεν χρειάζεται εκατοντάδες χιλιάδες κεφάλαιο εκκίνησης, δεν χρειάζεται ομάδα, δεν χρειάζεται γραφείο, ούτε καν "να ανατρέψει τη βιομηχανία".

Είναι μια μικρή επιχειρηματικότητα, ένα προσωπικό επιχειρηματικό μοντέλο, ένας τρόπος αντίστασης στο σύστημα.

Τι είναι η "εταιρεία ενός ατόμου";

Απλά λέγοντας, είναι:

Ένα άτομο, μια ικανότητα, μια μάρκα, μια εταιρική οντότητα.

Είσαι και ο ιδιοκτήτης και ο υπάλληλος; Είσαι και το προϊόν και η πώληση.

Μπορεί να είναι:

• Ένας ελεύθερος επαγγελματίας που σχεδιάζει PPT, εγγράφει την εταιρεία του και κερδίζει πάνω από 30.000 το μήνα;
• Ένας προγραμματιστής που κατανοεί την AI, αναπτύσσει μικρά εργαλεία και τα πουλά σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, κερδίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες το χρόνο;
• Μια blogger γονικής μέριμνας που κερδίζει χρήματα μέσω πληρωμής γνώσεων και κοινοτήτων, απελευθερώνοντας τον εαυτό της από την εργασιακή καταπίεση;
• Ένας συνταξιούχος δάσκαλος που ανοίγει διαδικτυακά μαθήματα, ανταλλάσσοντας εμπειρία με ελευθερία.

Δεν επιδιώκει "να μεγαλώσει και να ισχυροποιηθεί", αλλά επιδιώκει "μικρό και όμορφο, σταθερό και μακροχρόνιο".

Πέμπτο στρώμα: Η βασική λογική της εταιρείας ενός ατόμου - μόχλευση, μάρκα, ελευθερία

Γιατί η "εταιρεία ενός ατόμου" μπορεί να γίνει σημείο ανατροπής;

Διότι αναδομεί τη λογική της "επιτυχίας".

1. Μόχλευση προσωπικών ικανοτήτων

Στην παραδοσιακή εργασία, ο χρόνος σου = χρήμα, και υπάρχει ανώτατο όριο.

Στην εταιρεία ενός ατόμου, χρησιμοποιείς προϊόντα, αυτοματοποίηση και ψηφιοποίηση για να πουλήσεις μια ώρα πολλές φορές.

Για παράδειγμα:

• Καταγράφεις υπηρεσίες συμβουλών σε μαθήματα και τα πουλάς σε 1000 άτομα;
• Αναπτύσσεις ένα εργαλείο SaaS που χρεώνει αυτόματα;
• Γράφεις ένα ηλεκτρονικό βιβλίο που συνεχώς παράγει πνευματικά δικαιώματα.

Δεν είσαι πια "πωλητής χρόνου", αλλά "πωλητής συστήματος".

2. Το άτομο είναι μάρκα

Στην εποχή της πληροφορίας, η εμπιστοσύνη = ροή = χρήμα.

Η μεγαλύτερη περιουσία της εταιρείας ενός ατόμου είναι ο ίδιος ο ιδρυτής.

• Μέσω της παραγωγής περιεχομένου (άρθρα, βίντεο, ζωντανές μεταδόσεις), δημιουργείς επαγγελματική εικόνα, συγκεντρώνεις οπαδούς και πραγματοποιείς "μετατροπή επιρροής".
• Δεν χρειάζεσαι την υποστήριξη μεγάλων εταιρειών, το έργο σου είναι η υποστήριξη.
• Δεν χρειάζεσαι επιλογή από HR, οι πελάτες σε αναζητούν ενεργά.

3. Πραγματική ελευθερία

Η εταιρεία ενός ατόμου δεν υπόσχεται "γρήγορο πλουτισμό", αλλά υπόσχεται "αυτονομία".

Μπορείς να:

• Αποφασίσεις για το χρόνο εργασίας;
• Επιλέξεις πελάτες και έργα;
• Αποφασίσεις για το μοντέλο εισοδήματος;

Ακόμη και να πας με τον υπολογιστή σου στο Νταλί, στο Τσιάνγκ Μάι, δουλεύοντας και ζώντας ταυτόχρονα.

Αυτή η ελευθερία είναι κάτι που η εργασία δεν μπορεί ποτέ να προσφέρει.

Έκτο στρώμα: Πώς να κάνεις το πρώτο βήμα; - Η διαδρομή μετασχηματισμού από "εργαζόμενος" σε "εταιρεία ενός ατόμου"

Πολλοί ρωτούν: Δεν έχω πόρους, δεν έχω δίκτυο, δεν έχω εμπειρία, πώς να ξεκινήσω μια επιχείρηση;

Η απάντηση είναι: Ξεκίνα από "παράλληλη εργασία", δοκίμασε με μια "μικρή βιώσιμη επιχείρηση".

Πρώτο βήμα: Βρες την "ικανότητα που μπορεί να αποδώσει"

Όχι "τι ξέρω", αλλά "τι μπορεί να πουληθεί".

Για παράδειγμα:

Συγγραφή, σχεδίαση, προγραμματισμός, μετάφραση, συμβουλευτική, εκπαίδευση, επεξεργασία, φωνητική, διαχείριση ηλεκτρονικού εμπορίου…

Δεύτερο βήμα: Δημιουργία προσωπικής μάρκας

Στις πλατφόρμες Douyin, Xiaohongshu, WeChat, Zhihu κ.λπ., συνεχώς προσέφερε αξία.

Μοιράσου τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τις σκέψεις σου, προσελκύοντας ανθρώπους με παρόμοια ενδιαφέροντα.

Τρίτο βήμα: Εγγραφή εταιρείας ενός ατόμου

Η εγγραφή κεφαλαίου είναι υποχρεωτική, χωρίς ανάγκη για πραγματική καταβολή;

Επίλεξε μικρό φορολογούμενο, με χαμηλό φορολογικό βάρος;

Δέξου παραγγελίες, εκδίδοντας τιμολόγια και υπογράφοντας συμβόλαια, αυξάνοντας την επαγγελματικότητα.

Τέταρτο βήμα: Προϊόντα υπηρεσιών

Συσκευάστε τις διάσπαρτες υπηρεσίες σε τυποποιημένα προϊόντα (όπως "πακέτο προσαρμογής PPT", "υπηρεσία βελτιστοποίησης βιογραφικού");

Χρησιμοποίησε εργαλεία (όπως Feishu, WeChat Mini Programs) για να αυξήσεις την αποδοτικότητα.

Πέμπτο βήμα: Σταδιακή απομάκρυνση από την εργασία

Όταν το εισόδημα από την παράλληλη εργασία είναι σταθερό και υπερβαίνει την κύρια εργασία, μπορείς να παραιτηθείς;

Ή διατήρησε την κύρια εργασία, χρησιμοποιώντας την εταιρεία ενός ατόμου ως "δεύτερη πηγή εισοδήματος".

Έβδομο στρώμα: Κίνδυνοι και αλήθειες - Η εταιρεία ενός ατόμου δεν είναι "πανάκεια"

Πρέπει να είμαστε σαφείς:

Η εταιρεία ενός ατόμου ≠ εύκολα κέρδη, ≠ γρήγορος πλουτισμός.

Έχει επίσης κινδύνους:

• Ασταθές εισόδημα;
• Απαιτεί αυτοπειθαρχία;
• Μπορεί να αντιμετωπίσει ευθύνη λόγω "συγχώνευσης περιουσιών";
• Αρχικά μοναξιά, μεγάλη πίεση.

Το κλειδί είναι: οικονομική ανεξαρτησία, κανονιστική διακυβέρνηση, διατήρηση αποδεικτικών στοιχείων.

Ο λογαριασμός της εταιρείας και ο προσωπικός λογαριασμός πρέπει να είναι αυστηρά διαχωρισμένοι;

Ετήσιος έλεγχος, διατήρηση πλήρους λογαριασμού;

Σημαντικές αποφάσεις να είναι γραπτές.

Αλλιώς, η εταιρεία ενός ατόμου μπορεί να μετατραπεί από "περιορισμένη ευθύνη" σε "απεριόριστη ευθύνη".

Όγδοο στρώμα: Το μέλλον έχει έρθει - Η εταιρεία ενός ατόμου είναι τάση, όχι επιλογή

Βρισκόμαστε σε μια εποχή μεγάλων αλλαγών:

• Η AI αντικαθιστά επαναλαμβανόμενη εργασία;
• Η πλατφόρμα οικονομία επιτρέπει την άνοδο των ατόμων;
• Η απομακρυσμένη εργασία σπάει γεωγραφικούς περιορισμούς;
• Η αναβάθμιση της κατανάλωσης δημιουργεί εξατομικευμένες ανάγκες.

Σε αυτό το πλαίσιο, η "μικροποίηση οργανώσεων, η εξειδίκευση ατόμων, η δικτύωση συνεργασίας" γίνεται νέα τάση.

Η εταιρεία ενός ατόμου είναι το προϊόν αυτής της τάσης.

Δεν είναι προδοσία της εργασίας,

αλλά επανακαθορισμός της αυτοεκτίμησης.

Δεν είναι άρνηση του συστήματος,

αλλά άνοιγμα ενός "παράλληλου δρόμου".

Επίλογος: Η εταιρεία σου, χρειάζεται μόνο μια σκέψη

Απολύθηκες στα 35;

Οι φοιτητές δεν βρίσκουν δουλειά;

Μην ρωτάς "γιατί εγώ",

αλλά ρώτα: "Τι μπορώ να κάνω για τον εαυτό μου;"

Η ίδρυση μιας εταιρείας ενός ατόμου είναι η δημιουργία νέων δυνατοτήτων.

Δεν εγγυάται την επιτυχία,

αλλά σου δίνει το δικαίωμα επιλογής.

Δεν υπόσχεται οικονομική ελευθερία,

αλλά σου δίνει την ευκαιρία να ελέγξεις τη ζωή σου.

Όταν διαπιστώσεις ότι ο δρόμος της εργασίας γίνεται όλο και πιο στενός,

ίσως να κοιτάξεις πίσω -

εκείνος ο παραμελημένος μικρός δρόμος, ίσως είναι η πραγματική έξοδος.

Η εταιρεία σου δεν χρειάζεται διοικητικό συμβούλιο,

μόνο μια σκέψη και μια ενέργεια.

Το 2025,

είναι η χρονιά της "κρίσης των 35 ετών",

αλλά και η χρονιά εκτόξευσης της "εταιρείας ενός ατόμου".

Είσαι έτοιμος;